တုိင္တည္ခြင့္

ယု…

            ကုိယ့္လက္ေရးကုိ မင္းျမင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ တုန္လႈပ္သြားလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ မယုံၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသသြားေလမလားဘဲ။ ကုိယ္ မင္းဆီကုိ စာေရးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြဆုိတာထက္ ဒုကၡ သုကၡေတြကုိ မင္းဆီမွာ ဖြင့္ဟေျပာဖုိ႔ဆုိတာ မင္းအတြက္ မတရားဘူးလုိ႔ထင္တယ္။ ကုိယ္ဟာ မင္းကုိ အဖန္ဖန္တလဲလဲ နာက်င္မႈေတြ ေပးေနတဲ့သူ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး။ အနည္းဆုံးေတာ့ ကုိယ္ ၿမိဳသိပ္ထားႏုိင္ရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ယုရယ္၊ ခုခ်ိန္ခါမွာ ကုိယ္ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာခ်င္ေနတယ္။ ယုမဟုတ္တဲ့ တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ေျပာခ်င္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။

            ယုမ်က္ႏွာကုိၾကည့္ၿပီး ေျပာဖုိ႔ဆုိတာ၊ ကုိယ္ ေတြးၾကည့္မိခဲ့ပါေသးတယ္ ယု။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကုိယ္ စာရြက္နဲ႔ ေဘာပင္ကုိပဲ ေကာက္ကုိင္ခဲ့မိတယ္။ ကုိယ္ေရးေနက် ေဖာင္တိန္ကုိ ယု မႀကိဳက္တာ ကုိယ္ သတိရေနဆဲပါ။ "ယုဆီကုိ စာေရးရင္ ေဘာပင္နဲ႔ပဲေရးပါ ကုိ၊ မင္စုိဆုိရင္ ေရထိမခံဘူး။ မ်က္ရည္ထိရင္ပဲ စာေတြက ပ်က္ကုန္ေရာ၊ ကုိ႔ကုိလြမ္းရင္ ယုက ကုိေရးတဲ့စာေတြ ခဏခဏ ျပန္ဖတ္ျဖစ္လုိ႔ပါ"

            ကုိယ့္စာဟာ ယုကုိ မ်က္ရည္က်ေစဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး ယု။ ကုိယ့္အျပစ္ေတြကုိ ၀န္ခံဖုိ႔ သက္သက္ပါ ယု။ ကုိယ့္အျပစ္ေတြအတြက္ ျပစ္ဒဏ္က်ေစေတာ့ရယ္လုိ႔ ရင္ထဲမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိဘူးဆုိတာ ကုိယ္ယုံပါတယ္ ယုရယ္။ ကုိယ့္အေပၚ အစဥ္အၿမဲ ေထာက္ထားငဲ့ညွာတတ္တဲ့ ယုဟာ ကုိယ့္ကုိ ဘယ္လုိႏွစ္သိမ့္မႈမ်ိဳးေပးေလမလဲလုိ႔ ကုိယ္ ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္။ ယု မွတ္မိဦးမွာပါ။ ယုကုိ ကုိယ္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တဲ့ ညေနခင္းေလးတစ္ခုကုိေပါ့။

            "ယွဥ္စရာ ႏွစ္ခု ရွိလာတဲ့အခါ ကုိယ္ ပုိၿပီး မက္ေမာတဲ့အရာတစ္ခုကုိ ေရြးခ်ယ္ရာမွာ ဓမၼတာပါပဲကုိ၊ အဲဒီ ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ ကုိယ့္ကုိ တစ္သက္လုံး ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာ ယု ဆႏၵအမွန္ပါ"

            ယုရဲ႕ အျပစ္ကင္းစင္လွတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကုိၾကည့္ၿပီး ကုိယ္ ေတြေ၀သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္အတၱက အႏုိင္ယူသြားခဲ့ျပန္တယ္။ "ယုကုိ တစ္သက္လုံး ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ" ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ကုိယ္ ယုကုိ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကုိယ္ဟာ ယုကုိ သနားရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ကုိယ့္ဘာသာလည္း ရွက္ရေကာင္းမွန္းမသိခဲ့ဘူး။ ယုနႏၵာဆုိတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကုိ လက္လြတ္ဆုံးရွံဳးခဲ့တာ နစ္နာမႈတစ္ခုလုိ႔ ကုိယ္ မျမင္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ကုိယ့္အေပၚ နားလည္မႈအျပည့္ေပးၿပီး ကုိယ့္ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္အေပၚ နည္းနည္းေလးမွ မစြက္ဖက္ခဲ့တဲ့ ယုကုိ ကုိယ္ေက်းဇူးပဲ တင္တတ္ခဲ့တယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ယုမသိေအာင္ ေရြးခ်ယ္ထားလုိက္ၿပီျဖစ္တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈကုိ ယုက ထိပါးလာမွာ စုိးရိမ္ေနခဲ့တာပဲ ရွိတာကုိး။

            ယုမွာ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနခဲ့တာ ကုိယ္သိပါတယ္။ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူေတြအျဖစ္ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကာလ တြဲခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ရန္ေနာင္စုိးနဲ႔ လက္ထပ္မယ့္သူလုိ႔ ယုကုိ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ကုိယ္ မုိးသိဂၤ ီနဲ႔ မသိကၽြမ္းခင္ အခ်ိန္ထိေပါ့။ တကယ္ေတာ့ မုိးသိဂၤ ီဆုိတဲ့ နာမည္ကုိ ယု စၾကားဖူးတဲ့အခ်ိန္ဟာ ကုိယ္နဲ႔ မုိးသိဂၤ ီ ေစ့စပ္ဖုိ႔ ရက္ပုိင္းပဲလုိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ပါ။ ကုိယ့္ရဲ႕ပိရိမႈအတြက္ ယု အႀကီးအက်ယ္ အံ႔ၾသခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းက ယုေရာ ကုိယ္ပါ အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ယုက ၁၀တန္းေျဖမယ့္ ကေလးေတြအတြက္ အပင္ပန္းခံေနရသလို ယု ကုိယ္တုိင္ေျဖရမယ့္ အလုပ္စာေမးပြဲအတြက္လည္း ႀကိဳးစားေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္။

            ကုိယ္ကေတာ့ Ph.D ၀င္ခြင့္အတြက္က နည္းနည္း၊ မုိးသိဂၤ ီအတြက္ကမ်ားမ်ား အခ်ိန္ေပးေနရတဲ့အခ်ိန္။ ယုကေတာ့ မအားတဲ့ၾကားကပဲ ကုိယ့္ဆီကုိ ေရာက္ေရာက္လာတတ္ခဲ့ပါတယ္။ "ယု ဘာလုပ္ေပးရဦးမလဲ၊ စာကူက်က္ေပးဖုိ႔ လုိေသးလား" လုိ႔ ယု ေမးခဲ့တယ္ေလ။ မုိးသိဂၤ ီ ေန႔စဥ္လုိလုိ ကုိယ့္ဆီလာေနတာမုိ႔ ယုနဲ႔ ဆုံသြားမွာ ကုိယ္စုိးရိမ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ယု စာက်က္ေပးဖုိ႔မလုိေၾကာင္း ကုိယ္ ျငင္းခဲ့မိတယ္။ မဟာသိပၸံတက္ခဲ့တဲ့ ကာလတေလွ်ာက္ ယုနဲ႔အတူ စာက်က္ရတာကုိ သိပ္ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ကုိယ္ဟာ မလုံမလဲစိတ္ေတြနဲ႔ ကုိယ့္အနားမွာ ယု အခ်ိန္ၾကာၾကာရွိေနမွာကုိ ေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။

            ကံခ်င္းမတူလုိ႔ ယုနဲ႔ကုိယ္ တူတူေျဖဖူးခဲ့တဲ့ တကၠသုိလ္နည္းျပဆရာအလုပ္ကုိ ကုိယ္ ေစာၿပီးရခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း စာသင္ေကာင္းတာက ယုပါလုိ႔ ကုိယ္ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေျပာရင္ေတာ့ ယု ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြ ခြက္၀င္ေအာင္ ၿပံဳးရယ္ရင္း ေက်နပ္ေနတယ္ေနာ္။

            "အဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ တျခားသူေတြနဲ႔ေတာ့ မယွဥ္ပါဘူး။ ကုိနဲ႔ပဲ ယုက ၿပိဳင္မွာ။ ယုက သူမ်ားကုိ လက္ဆင့္ကမ္းေပးတဲ႔ အရည္အခ်င္းမွာ ကုိ႔ထက္ ပုိကၽြမ္းက်င္တယ္။ ကုိယ္က သူမ်ားေပးတာကုိ အကုန္ရေအာင္ ယူတတ္တယ္။ သင္ယူဖုိ႔လြယ္တယ္။ ျဖန္႔ေ၀ဖုိ႔က်ေတာ့ ဘယ္လုိေျပာရမလဲ၊ ကုိယ္နားလည္သေလာက္ သူမ်ားနားလည္ေအာင္ မရွင္းျပႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ္ ဆရာလုပ္ဖုိ႔ မေကာင္းဘူး။ ဘယ္လုိလဲ ကုိယ္နဲ႔ယုတုိ႔ ေနရာခ်င္းလဲရေအာင္ေလ"

            ကုိယ္ မွတ္မိေနဆဲပါ ယု၊ အလုပ္စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းေတြထြက္ေတာ့ ယု နာမည္ပါမလာတဲ့အခါ ယု ၀မ္းပန္းတနည္း ငုိခဲ့တာေလ။ ၿပီးေတာ့ ယု မ်က္ရည္သုတ္ရင္း "ယု ဒီလုိငုိေနလုိ႔ ဘယ္တရားပါ့မလဲေနာ္။ ကုိ ေအာင္တာကုိပဲ ယု ေပ်ာ္ေနသင့္တာေပါ့။ ယု တကယ္ေျပာတာပါ ကုိရဲ႕၊ ကုိ အလုပ္ရတာကုိ ယု တကယ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ ကုိ အလုပ္ရတာ ယု အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္ ကုိ" ေပ်ာ္ျခင္းတစ္၀က္၊ ၀မ္းနည္းျခင္းတစ္၀က္နဲ႔ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ငုိမဲ့မဲ့ အၿပံဳးမ်က္ႏွာေလးကုိ ကုိယ္ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ ယု။ ေနာက္ေတာ့လည္း စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခုိင္ထက္ျမက္တဲ့ ယုဟာ ကုိယ္ မႏွစ္သိမ့္ခင္မွာ ယု ဘာသာ ျပန္ႏွစ္သိမ့္ၿပီး ေက်နပ္ေနခဲ့ျပန္ပါေရာ။

            "ဒီတစ္ႏွစ္မရေတာ့လည္း ေနာက္ႏွစ္ေတြ ရွိေသးတာပဲ ကုိရယ္၊ ဒီႏွစ္ ယု ၁၀တန္းကေလး ၃ ေယာက္ စာသင္ဖုိ႔ လက္ခံထားတာ ရွိတယ္ေလ။ ေနာက္ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ မွ အလုပ္၀င္ရင္ေတာင္ ယုက စာသင္တဲ့ေနရာမွာ သမၻာႀကီးျဖစ္ေနၿပီ ဆရာ။ အဲဒီအခါ ကုိနဲ႔ယု ၿပိဳင္မယ္ေလ။ ယုအတန္းက ေက်ာင္းသားနဲ႔ ကုိ႔အတန္းက ေက်ာင္းသား ဘယ္သူ ပုိမ်ားသလဲလုိ႔။"

            ယုဟာ ေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ႏုိင္တဲ့သူပါ။ ခုဆုိရင္ ယုနႏၵာအတန္းေတြဆုိ တကယ္ ဆရာမႀကီးအတန္းက်ေနတာပဲ၊ တန္းလုံးျပည့္ဆုိတဲ့ သတင္းစကားေတြ ကုိယ္ၾကားခဲ့ရပါၿပီ ယု။

            "ရန္ကုန္ ရန္ကုန္နဲ႔ လူေတြက ျဖစ္ေနလုိက္ၾကတာ၊ ယုေတာ့ေလ ဘယ္ေဒသကေက်ာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားလုိက္ခ်င္တာပဲ။ နယ္မွာဆုိ Lecture ခန္းေတြ ေစာ၀င္ရမွာ ကုိရဲ႕။ ယုနဲ႔ကုိ တကၠသုိလ္၊ ေကာလိပ္ တစ္ခုတည္းရရင္ေတာ့ေလ သိန္းထီႀကီး ဆယ္ခါေပါက္တာထက္ေတာင္ ေပ်ာ္ဦးမွာ၊ ဘုရားသိၾကားမလုိ႔ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ကုိနဲ႔အတူ အလုပ္၀င္ခြင့္ရပါရေစရွင္"

            ကုိယ္နဲ႔အတူ အလုပ္၀င္ခြင့္ရဖုိ႔ကုိ ယု သိန္း ၃၀၀ ထီေပါက္တာထက္ ပုိမက္ေမာခဲ့တာ ကုိယ္တကယ္ယုံပါတယ္ ယု။

            ယုဟာ ဂုဏ္ပကာသနေတြ၊ ေငြေၾကးဥစၥာေတြကုိ ျမတ္ႏုိးမက္ေမာတတ္သူ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ကုိယ္ ယုံပါတယ္။ ယုသာ ဂုဏ္ဓနေတြကုိ မက္ခဲ့ရင္ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ မဟာသိပၸံ ေနာက္ဆုံးႏွစ္အတြက္ စာတမ္းျပဳစုေတာ့ ယုကုိႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးခဲ့တဲ့ လူခ်မ္းသာ ဆရာတစ္ေယာက္ကုိ ယု ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ခဲ့သားပဲ။

            အဲဒီတုန္းက ကုိယ္ဟာ မနာလုိ၀န္တုိမႈေတြနဲ႔ ယုကုိ တားဆီးပိတ္ပင္မႈေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္၊ အမိန္႔ေတြထုတ္လုိ႔ မဆုံးႏုိင္ေအာင္ ရွိခဲ့တယ္။

            ကုိယ္မဟုတ္ဘဲ တျခားတစ္ေယာက္ကုိ ယု ေရြးခ်ယ္သြားမွာ စုိးေၾကာက္ခဲ့တယ္။ ယုအတြက္ ကုိယ္က ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ လုပ္ေပးနုိင္သလဲ။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းႏုိင္သလဲလုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာ ျပန္ေမးၾကည့္ဖုိ႔လည္း ကုိယ္ သတိမရခဲ့ဘူး။ ကုိယ္ဟာ ယုေဘးမွာ ေနၿပီး ကုိယ့္ကုိကုိယ္ တျခားသူတစ္ေယာက္နဲ႔ ယွဥ္မၾကည့္တတ္ခဲ့ဘူး။ မုိးသိဂၤ ီ ကုိယ့္အနားေရာက္မလာေသးခင္အခ်ိန္ထိေပါ့ ယုရယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကုိယ္ဟာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ထက္ ကုိယ့္ေဘးမွာရွိေနတဲ့လူေတြကုိ ယွဥ္ၾကည့္တတ္သူ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ေလာဘေတြ၊ ကုိယ့္အတၱေတြက ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ေျပာင္းလဲဖန္တီးခဲ့တာပါ ယု။

            ကုိယ္ မုိးသိဂၤ ီကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ကုိသိပ္ခ်စ္တဲ့ ယုကုိ ပစ္ပယ္ထားရစ္ၿပီး မုိးသိဂၤ ီဘ၀ထဲကုိ ဇြတ္တုိး၀င္ခဲ့တယ္။ ယုရဲ႕ခံစားခ်က္၊ ယုရဲ႕ရပ္တည္မႈနဲ႔ ကုိယ့္အေပၚထားတဲ့ သေဘာထားအားလုံးကုိ ကုိယ္ လ်စ္လ်ဴရွဳခဲ့တယ္။ ကုိယ္ဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္ကုိေတာင္ ဥေပကၡာျပဳခဲ့မိသူပါ။ ကုိယ္ ၀န္ခံပါရေစ ယု။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကုိယ့္ဦးေႏွာက္ထဲမွာ မုိးသိဂၤ ီဆုိတာ ယုနႏၵာထက္ အစစအရာရာ သာလြန္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆုိတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုပဲ ရွိေနခဲ့တာကုိေပါ့။ မိဘႏွစ္ပါးမရွိေတာ့ေပမယ့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုကုိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္ကုိင္ႏုိင္စြမ္းတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အျဖစ္၊ သြက္လက္ထက္ျမက္ လူ၀င္ဆံ့လွတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ မုိးသိဂၤ ီအေပၚ အထင္ႀကီးခဲ့တယ္ ယု။ ကုိယ္ဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ အထင္ႀကီးမႈတစ္ခုတည္းနဲ႔ ေရြးခ်ယ္လက္ထပ္ခဲ့တဲ့ ခပ္ညံ႔ညံ႔ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ပါ။

            မုိးသိဂၤ ီနဲ႔ ယုကုိ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ခ်ိန္က ကုိယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္အျဖစ္ ကုိယ့္ေဘးမွာ ဣေျႏၵရရ အၿပံဳးေလးနဲ႔ ယု ရပ္တည္ေပးခဲ့တာကုိ ကုိယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ပါဘူး။ ကုိယ္ မတရားခဲ့ပါဘူး ယု။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ္ဟာ ယုနဲ႔ထုိက္တန္တဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္မဟုတ္လုိ႔သာ ယုနဲ႔ လြဲခဲ့သူပါ။ မုိးသိဂၤ ီနဲ႔ ကုိယ္ဟာ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား မိတ္ဆုံစားပြဲတစ္ခုမွ စတင္ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ၅ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ လက္တြဲခဲ့ဖူးတဲ့ ခ်စ္သူကုိ စြန္႔လႊတ္ၿပီး ငါးလတာ ကာလတုိေလးအတြင္း ရင္းႏွီးပတ္သက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ကုိယ့္စိတ္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ လက္ထပ္ယူခဲ့တယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ ယု ငုိေၾကြးေနမွာျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကုိယ္ ေက်နပ္ေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ဘ၀၊ ကုိယ္မက္ေမာတဲ့ဘ၀ကုိ မုိးသိဂၤ ီက ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ကုိယ္ထင္ခဲ့တယ္။

            "ဆရာ" လုိ႔ ေခၚတဲ့ မုိးသိဂၤ ီရဲ႕ အသံနဲ႔ ဦးညႊတ္မႈအေပၚ ကုိယ္ သာယာယစ္မူးခဲ့မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း မိသားစုေတြၾကားမွာ ကုိယ္ ေမာ္ၾကြားေနခ်င္ခဲ့တယ္။ ဘ၀ကုိ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ရုန္းကန္ဖုိ႔ ေၾကာက္ခဲ့တဲ့ကုိယ္ဟာ သာေတာင့္သာယာရွိတဲ့ Ready Made ဘ၀ေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ကုိယ္မွားခဲ့ပါတယ္ ယု။ ကုိယ့္အထင္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တက္တက္စင္ လြဲခဲ့ရတာပါ။

            အေပးအယူဆန္တဲ့ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ စတင္ၿပီဆုိကတည္းက အက္ေၾကာင္းပါလာခဲ့တာပါ။ နာမည္ႀကီးဟုိတယ္တစ္ခုမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မဂၤလာပြဲကေတာ့ ထည္၀ါခမ္းနားမႈေတြနဲ႔ လွလွပပ ၿပီးဆုံးခဲ့တာပါပဲ။ မဂၤလာပြဲမွာ ကုိယ့္ရဲ႕မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ နည္းပါးရေကာင္းလားရယ္လုိ႔ အားငယ္မႈလည္း ကုိယ့္မွာမရွိခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ့္မိတ္ သူ႔မိတ္ ယွဥ္ၾကည့္စရာလုိ႔လည္း ကုိယ္ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ယုရယ္၊ မဂၤလာပြဲၿပီးလုိ႔ ေငြေၾကးကိန္းဂဏန္းေတြကုိ စာရင္းလုပ္တြက္ခ်က္ၾကည့္တဲ့အခါမွာေတာ့…

            သူ႔ဘက္ ကုိယ့္ဘက္ မညီမွ်လြန္းတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြရဲ႕ၾကားမွာ ကုိယ္ အနာတရ စျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္ ယု။ ေျပာရရင္ ကုိယ္ဟာ မတြက္တတ္တဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူး ယု။ ရန္ေနာင္စုိး ဘယ္ေလာက္အတြက္အခ်က္ ေကာင္းလဲဆုိတာ ယု ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္ ထည့္မတြက္ခဲ့တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြဟာ ကုိယ့္ကုိ ျပန္တြက္လာခဲ့တယ္ ယု။

            လုိင္းကားတုိးစီးရမွာစုိးလုိ႔ ေခ်ာင္တဲ့ကားကုိမွ အခ်ိန္ယူေစာင့္စီးတတ္ခဲ့တဲ့ကုိယ္ဟာ မုိးသိဂၤ ီေမာင္းပုိ႔တဲ့ ကုိယ္ပုိင္ကားကုိ သက္ေသာင့္သက္သာစီးၿပီး ေက်ာင္းလာခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဘာၾကာလုိ႔လဲ ယုရယ္။ တစ္လေလာက္ရွိတာနဲ႔ မုိးသိဂၤ ီဆီက ညည္းခ်င္းရွည္ေတြကုိ ကုိယ္ၾကားခဲ့ရပါေရာလား။ မနက္မုိးလင္းက မုိးခ်ဳပ္ ကုိယ္ပုိင္ကားကုိ ကုိယ္တုိင္ေမာင္းၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့ မုိးသိဂၤ ီအတြက္ ကုိယ္ဟာ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကားမေမာင္းတတ္တဲ့ကုိယ့္ကုိ ကားေမာင္းသင္ဖုိ႔ ေျပာလာျပန္ေတာ့ ကုိယ္ ကားေမာင္းသင္ခဲ့တာပါပဲ။ အသက္ ၃၀ ျပည့္တဲ့အထိ ကုိယ္ပုိင္ကားနဲ႔ မရင္းႏွီးဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္ မုိးသိဂၤ ီရဲ႕ အဖုိးတန္ ဇိမ္ခံကားႀကီးကုိ ရဲရဲတင္းတင္းေမာင္းႏွင္ဖို႔ဆုိတာ ပင္ပန္းခက္ခဲေနတယ္ ယု။

            မိန္းမသားေတြ ကားေမာင္းေနတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ကားေမာင္းတတ္ဖုိ႔ ဘာခက္သလဲလုိ႔ ေျပာစရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယု၊ အတတ္ပညာတစ္ခုဆုိတာ အေတြ႔အၾကံဳရယ္၊ အခ်ိန္ကာလရယ္ မပါ၀င္ဘဲ ရွင္သန္ဖုိ႔ဆုိတာ ခက္ခဲတတ္စၿမဲ မဟုတ္လား။ ကားေမာင္းျခင္း အတတ္ကုိ ကုိယ္ မကၽြမ္းက်င္ေသးတာမုိ႔ မုိးသိဂၤ ီ အခက္အခဲမျဖစ္ရေအာင္ ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိ လုိင္းကားစီးၿပီး ကုိယ္သြားခဲ့တယ္။ ကုိယ္ပုိင္ကားရွိလ်က္နဲ႔ လုိင္းကားစီးတာ လူျမင္မေကာင္းပါဘူးလုိ႔ ဆုိလာျပန္တယ္ ယု။ ကားကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူနဲ႔ကုိယ္ မေျပမလည္ ျဖစ္ၾကရျပန္တယ္။

            မုိးသိဂၤ ီအလုပ္က အခ်ိန္မေရြး သူ႔အနားမွာ ကားရွိေနမွ အဆင္ေျပတယ္။ ဒီၾကားထဲက ကုိယ့္ကုိ ၾကားေဖာက္ ေက်ာင္းအႀကိဳအပုိ႔လုပ္လာရတဲ့အခါ သူ႔လုပ္ငန္းေတြ ထိခုိက္မႈ ရွိလာခဲ့တယ္။ ကားေမာင္းသမားတစ္ေယာက္ ေခၚထားလုိက္ရင္ ၿပီးေရာေပါ့လုိ႔ ယု ထင္ေလမလားဘဲ။ တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြက ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ ေျဖရွင္းလုိ႔မရတာေတြ ရွိေသးတယ္ ယု။ ကုိယ့္ကုိအထင္ေသးလာၿပီျဖစ္တဲ့ မုိးသိဂၤ ီဟာ ကုိယ့္အေပါင္းအသင္း ကုိယ့္အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိပါ အထင္မႀကီးႏုိင္ဘူး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

            ကုိယ့္မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ သူေရာင္းတဲ့ ရတနာပစၥည္းကုိ ၀ယ္ႏုိင္သူမရွိသေလာက္ ရွားေနတာကပဲ ကုိယ့္မွာအျပစ္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ ယု။ ယုကေတာ ့ရယ္ခ်င္ေနမလားဘဲ။ "စိန္ဟာ ဆန္မွ မဟုတ္ဘဲ မုိးရယ္" လုိ႔ ကုိယ္ေျပာခဲ့တာကုိ သူကနာျပန္ေသးတယ္ ယု။ ကုိယ္တုိ႔ရတဲ့ လစာေငြနဲ႔ စိန္၀ယ္ဖုိ႔ ကိစၥဟာ၊ ဒါဆုိရင္ ဒီအလုပ္ကုိ ဘာလုိ႔ လုပ္ေနသလဲလုိ႔ ဆုိျပန္တယ္ ယု။

            တကၠသုိလ္ဆရာဆုိတာ သူေဌးေတြလုိ႔ သူ ထင္မွတ္ခဲ့တယ္နဲ႔တူပါရဲ႕။ PhD တက္ေနတဲ့ ကုိယ့္ကုိ ေဒါက္တာဘြဲ႔ရရင္ လစာဘယ္ေလာက္တုိးမလဲလုိ႔ ေမးလာတဲ့အခါ၊ ကုိယ္ သက္ျပင္းသာ ခ်ေနရေတာ့တယ္ ယု။ ေငြေနာက္သည္းႀကီးမည္းႀကီး လုိက္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္။ အဲဒီမိန္းမကုိမွ အထင္ႀကီးမက္ေမာမိခဲ့တဲ့ ခပ္ထူထူ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္။ ကုိယ္တုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ဆရာလုပ္သလဲဆုိတာ သူ စဥ္းစားမရေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

            ကုိယ့္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိ ေျပာျပဖုိ႔ရာေတာင္ အခြင့္မသာခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ္ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ မိသားစုဘ၀ဆုိတာလည္း ပုိလုိ႔သာ ေ၀းလာခဲ့ပါတယ္။ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ခ်က္ေကၽြးတဲ့ ထမင္းကုိစားၿပီး ကုိယ္ ေရာင့္ရဲေနခဲ့ရတယ္။ ေၾကးအုိး၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ ၾကာဆံေၾကာ္ စတဲ့ အစားအေသာက္ေတြ၊ တရုတ္ထမင္းဟင္းေတြကုိ ပါဆယ္၀ယ္လာၿပီး မုိးသိဂၤ ီက ကုိယ့္ကုိေကၽြးတဲ့အခါ ယု သုပ္ေကၽြးဖူးတဲ့ လက္ဖက္သုပ္၊ ျမင္းခြာရြက္သုပ္၊ ေရွာက္သီးသုပ္ေလးေတြကုိ ကုိယ္ သတိရေနခဲ့တယ္။

            "ကၽြန္မ ထမင္းဟင္း မခ်က္တတ္ဘူးေနာ္ ဆရာ" ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ သူက ကုိယ့္ကုိ အႏုိင္ပုိင္းထားၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္ ယု။ ေလာကႀကီးမွာ ေငြေၾကးဥစၥာနဲ႔ အလဲအထပ္ လုပ္ယူလုိ႔မရႏုိင္တဲ့အရာ သိပ္မမ်ားပါဘူးလုိ႔ ကုိယ္ထင္ခဲ့ဖူးတယ္ ယု။ ေငြေၾကးဥစၥာနဲ႔ လဲလွယ္ယူလုိ႔မရတဲ့အရာေတြ မထင္မွတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားေနမွန္း ကုိယ္သိလာရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးအက္ေၾကာင္းဟာ ဖုံးဖိမရေအာင္ အထင္းသားေပၚေနခဲ့ပါၿပီ။

            ဘယ္သူ႔ကုိမွ ရင္ဖြင့္စရာမရွိ၊ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့ဘ၀ထဲမွာ အရက္ကုိ သူငယ္ခ်င္းဖြဲ႔ခဲ့မိတဲ့ ကုိယ့္ကုိ ယု အျပစ္တင္ခ်င္ေလမလားပဲ။ အရက္ကေလးနည္းနည္း၀င္လာတာနဲ႔ အာသြက္လွ်ာသြက္ ျဖစ္လာတဲ့ ကုိယ္ဟာ မုိးသိဂၤ ီကုိ ေ၀ဖန္ေရးလုပ္ရင္း ထြက္ေပါက္ရွာခဲ့မိျပန္တယ္။ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ၿပီး အရက္ေသာက္ရေကာင္းလားရယ္လုိ႔ မုိးသိဂၤ ီ ေဒါသပုန္ထ ေပါက္ကြဲေတာ့တာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ကုိ တကယ္ အထင္မႀကီးႏုိင္ဘဲနဲ႔ အထင္ႀကီးဟန္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ မုိးသိဂၤ ီကုိ ကုိယ္စိတ္ပ်က္လာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အထင္မႀကီးသင့္တဲ့အရာကုိမွ အထင္ႀကီးမိခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ကုိကုိယ္လည္း မုန္းတီးလာမိတယ္။

            ကုိယ္ဟာ မုိးသိဂၤ ီကုိ မခ်စ္ခဲ႔လုိ႔လား၊ မုိးသိဂၤ ီက ကုိယ့္ကုိ မခ်စ္ခဲ႔လုိ႔လား။ မုန္႔လုံးစကၠဴကပ္ေနခဲ့တယ္ ယု။ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး အိပ္ရာထဲက မထႏုိင္လုိ႔ အနားယူေနရတဲ့ ကုိယ့္အနားမွာ သူတစ္နာရီျပည့္ေအာင္ မေနႏုိင္ခဲ့ဘူး ယု။ ကုိယ့္ရင္ထဲက နာက်င္မႈေတြဟာ တနင့္တပုိး တုိးသာလာတယ္။

            ကုိယ္ ေငြမက္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ယုု။ ယုမွာ မရွိတဲ့အရာေတြနဲ႔ မုိးသိဂၤ ီဆီမွာ ရွိတဲ့အရာေတြကုိ ယွဥ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကုိယ္ မသိခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ယုရယ္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖခါနီး ကုိယ့္မွာ ေငြမရွိေတာ့ ယုရဲ႕ တစ္ကြင္းတည္းေသာ လက္စြပ္ေလးကုိ ခၽြတ္ေရာင္းၿပီး ကုိယ့္ကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ မွတ္မိေနဆဲပါ ယု။ "ယု လက္စြပ္ ဘာလုိ႔မ၀တ္သလဲ" လုိ႔ ေမးေတာ့ လက္ေဆးရင္း ကၽြတ္က်ေပ်ာက္သြားတယ္လုိ႔ ယု ေျဖခဲ့တယ္ေလ။ ယုရယ္ ျပန္ေတြးမိရင္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ရြံမုန္းလာမိပါတယ္။

            ကုိယ့္အေပၚ ယု အမ်ားႀကီးေကာင္းခဲ့ဖူးလ်က္နဲ႔ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္ထဲ ထင္ထင္ရွားရွားရွိေနတာက ယုရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ယုမွာ မရွိတာေတြကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ဖုိ႔ ကုိယ္ မႀကိဳးစားခဲ့မိဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္မယ့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိပဲ ရွာေဖြခဲ့မိတယ္။ အေပၚယုံ ဂုဏ္ပကာသနာေတြကုိမွ ကုိယ္ အထင္ႀကီး မက္ေမာခဲ့တယ္။ ရယ္စရာေကာင္းပါတယ္ ယု။ ကုိယ္က မုိးသိဂၤ ီရဲ႕ အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိ ေငြမ်က္ႏွာတစ္ခုပဲ ၾကည့္သူေတြလုိ႔ သုံးသပ္လာမိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ကလည္း ကုိယ့္ကုိ ပညာတစ္ခုသာရွိၿပီး ဘာတစ္ခုမွမရွိတဲ့ ဟန္ေဆာင္အခြံသမားရယ္လုိ႔ သတ္မွတ္လာခဲ့ၾကတယ္။

            ကုိယ့္လုိ က်ဴတာေပါက္စတစ္ေယာက္က မဟာရန္ကုန္လုိ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ဆရာ့ဆရာႀကီးေတြကုိယွဥ္ၿပီး ဘယ္လုိလုပ္ ေငြရွာႏုိင္ဦးမလဲ ယု။ ပညာရပ္တစ္ခုကုိ အသုံးခ်ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ဖုိ႔ဆုိတာ အခ်ိန္တစ္ခုေတာ့ လုိဦးမွာ မဟုတ္လား။ မုိးသိဂၤ ီကေတာ့ ကုိယ့္ကုိ အခ်ိန္ကုန္ ေငြကုန္ခံၿပီး ပင္ပန္းမႈကုိ ရွာယူေနသူလုိ႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ ပညာကုိ အသိအမွတ္ျပဳမႈဟာ မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာ တစ္ခုေပၚမွာပဲ ရွိခဲ့တယ္ယု။

            ကုိယ္ဟာ သူအားကုိး အထင္ႀကီးမိခဲ့သလုိ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာ အားကုိးလုိ႔ မရသူပါလားလုိ႔ သူ ထင္မွတ္လာတယ္။ အရွည္ကုိ ေတြးမၾကည့္မိခဲ့တဲ့ ကုိယ္ဟာ အနာဂတ္ကုိ ႀကိဳမၾကည့္တတ္သူနဲ႔ ဆုံခဲ့ရတာပါ။ ကုိယ္နဲ႔သူရဲ႕ အႀကီးမားဆုံး ျပႆနာကေတာ့ သူဆင္ေပးထားတဲ့ စိန္လက္စြပ္တစ္ကြင္း ေပ်ာက္သြားခဲ့ျခင္းပါပဲ။ စိန္ကုိးလုံးပါတဲ့ အဖုိးတန္စိန္လက္စြပ္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာ ခၽြတ္ခဲ့မိမွန္းမသိဘဲ ရွာမရေအာင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တယ္။ ဒီစိန္လက္စြပ္ဟာ ကုိယ္မက္ေမာလုိ႔၊ ကုိယ္၀တ္ခ်င္လုိ႔ ၀တ္ထားတဲ့ စိန္လက္စြပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ဟာ နာရီတစ္လုံးကလြဲၿပီး ဘာတစ္ခုမွ အပုိ၀တ္ခ်င္တဲ့လူမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ယု သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္အလုပ္အကုိင္နဲ႔ ဂုဏ္ရွိေအာင္ ၀တ္ပါလုိ႔ ဇြတ္၀တ္ခုိင္းတာေၾကာင့္ မုိးသိဂၤ ီဆႏၵအတုိင္း ကုိယ္ ၀တ္ထားခဲ့တာပါ။ သူ ဆင္ထားတဲ့ပစၥည္းကုိ တန္ဖုိးမထားရေကာင္းလားရယ္လုိ႔ သူက စိတ္ဆုိးတဲ့အျပင္ ပစၥည္းရဲ႕တန္ဖုိးကုိပါ တြက္ခ်က္ျပခဲ့တယ္။ စိန္ေတြရဲ႕တန္ဖုိးကုိ ကုိယ္ နားမလည္ပါဘူး ယု။

            သူဆင္ထားတဲ့ စိန္လက္စြပ္ဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ၁၀ႏွစ္စာ ၀င္ေငြမကတန္တယ္လုိ႔ ဆုိလာခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာေတြ မာနတရားေတြဟာ စိန္လက္စြပ္တစ္ကြင္းေလာက္ေတာင္ အေရးမပါႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ဘာအတြက္ သူ႔ကုိ လက္ထပ္ခဲ့တာလဲလုိ႔ ကုိယ္ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားခဲ့တဲ့ ကုိယ့္မာန၊ ကုိယ့္ဂုဏ္သိကၡာေတြကုိ ထပ္တလဲလဲ ေစာ္ကားခံရတဲ့အခါ ကုိယ္ဟာ ေျမြေပြးတစ္ေကာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ ေငြဟာ အရာရာတုိင္းကုိ ဖန္တီးလုိ႔မရဘူးဆုိတာ သူ သိေအာင္ ကုိယ္ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

            "ေငြဟာ အရာရာတုိင္းကုိ ဖန္တီးလုိ႔မရဘူးဆုိေပမယ့္ ရွင္ ကၽြန္မကုိ လက္ထပ္ခဲ့တာေတာ့ ေငြေၾကာင့္ပဲ မဟုတ္လား" လုိ႔ သူက ဆုိလာတယ္။ ကုိယ္ မုိးသိဂၤ ီရဲ႕ ပါးကုိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျဖတ္ရုိက္ခ်ပစ္ခဲ့တယ္ ယု။ "ရွင့္လုပ္စာကုိ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွမစားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိေတာင္ ရွင္က ပါးရုိက္ရဲတယ္ေပါ့" ဆုိတဲ့ နာၾကည္းေဒါသနဲ႔ မုိးသိဂၤ ီ ကုိယ့္ကုိ မုန္းတီးသြားခဲ့တယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ပါးကုိ စိတ္လုိက္မာန္ပါ ရုိက္ပစ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္  ကုိယ္ ေနာင္တရေနတာ မဟုတ္ပါဘူး ယု။ ဒါဟာ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခန္းျဖစ္လုိ႔ ကုိယ္ ေက်နပ္လုိက္ပါၿပီ။ ဆက္ရန္မရွိေတာ့တဲ့ ဇာတ္သိမ္းပုိင္း၀တၳဳႀကီးဟာ ဒီေနရာမွာတင္ ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ပါၿပီ။ မုိးသိဂၤ ီရဲ႕ အိမ္ေပၚကေန အၿပီးတုိင္ဆင္းခဲ့ပါၿပီ။

            ကုိယ့္ကုိ အထင္အျမင္ေသးစြာ အခါခါ ေစာ္ကားဖူးခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ကုိယ္လြမ္းေနစရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ လြမ္းရေလာက္တဲ့ သံေယာဇဥ္လည္း မရွိခဲ့လုိ႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ ခါးသီးနာၾကည္းမႈေတြပဲ ရွိေနခဲ့တယ္။ ခံရခက္တဲ့ ေအာင့္သက္သက္ေ၀ဒနာေတြဟာ ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ ေျခဦးတည့္ရာကုိသာ ကုိယ္ ေလွ်ာက္သြားေနခ်င္တယ္ ယု။ မုိးသိဂၤ ီနဲ႔ ေ၀းခ်င္တယ္။ လူေတြနဲ႔ ေ၀းခ်င္တယ္။ ကုိယ့္အရွံဳးေတြကုိ လူေတြ ေ၀ဖန္ကဲ႔ရဲ႕ၾကမွာ ကုိယ္ စုိးရိမ္တာေပါ့ ယုရယ္။

            ကုိယ္ သတိရတမ္းတေနမိတဲ့လူဟာ ယုတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ကုိယ့္အေပၚ ယု ဘယ္လုိေ၀ဖန္ခ်က္ေတြ ေပးမွာလဲလုိ႔ ကုိယ္ သိခ်င္ေနမိတယ္။ ေယာက္်ားဆုိတာ ေလွကားသုံးထစ္ဆင္းရင္ လူပ်ိဳျပန္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳးေၾကာင့္ ကုိယ္ အိမ္ေပၚက ဆင္းလာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကုိ ကုိယ္ မဖ်က္ဆီးခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္မွာ ဒါေပမဲ့ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနခဲ့ၿပီ ယု။ ျပန္ျပင္လုိ႔မရတဲ့ အမွားဆုိတာလည္း ကုိယ္ သိခဲ့ပါၿပီ။ ကုိယ့္ရဲ႕အတၱေၾကာင့္ ကုိယ့္တစ္ကုိယ္လုံးကုိ အေလာင္ၿမိဳက္ခံလုိက္ရျခင္းပဲ မဟုတ္လား။ အတန္းပညာေတြ၊ စာေတြ အမ်ားႀကီးကုိ အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီး အကုန္ခံသင္ယူထားပါလ်က္နဲ႔ပဲ မမွားသင့္တဲ့အမွား၊ မလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးကုိ ကုိယ္လုပ္ခဲ့မိတယ္။

            အခ်စ္ဆုိတာ ဘ၀ရဲ႕အေသးငယ္ဆုံး အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုလုိ႔ ကုိယ္ တြက္ဆခဲ့တယ္။ အခ်စ္မပါဘဲ တည္ၿမဲေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္လုိ႔ ကုိယ္ ယူဆခဲ့တယ္။ ခုေတာ့ နားလည္မႈဆုိတဲ့ စကားလုံးသုံးလုံးရဲ႕ အေရးပါအရာေရာက္မႈကုိ ကုိယ္ သိခဲ့ပါၿပီ။ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္တဲ့ လူသားႏွစ္ေယာက္ အမုိးအကာတစ္ခုေအာက္မွာ တစ္သက္တာ အတူတြဲေနထုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကုိ အေျခခံတဲ့ နားလည္မႈ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ပါတယ္ ယု။ ခ်စ္ျခင္းဆုိတဲ့ မ်ိဳးေစ့မပါဘဲနဲ႔ နားလည္မႈ သစ္ပင္တစ္ပင္ ရွင္သန္ျဖစ္ထြန္းလာႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကုိ ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ ရင္းၿပီးမွ နားလည္သြားခဲ့ပါၿပီ ယု။

            ဒီစာကုိဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ ကုိယ့္အေပၚ ေ၀ဖန္ခ်က္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ေပးျဖစ္ေလမလားဘဲ။ လူမွန္သမွ် ကုိယ္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းတရားရဲ႕ ရလဒ္ကုိ မလြဲမေသြ လက္ခံယူရစၿမဲပဲ။ ကုိယ့္ရဲ႕စာဟာ ယုနႏၵာဆုိတဲ့ ဣေျႏၵရွင္မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ထိခုိက္ေစမယ့္စာေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ယုဆီက တစ္စုံတစ္ရာေတာ့ ရေကာင္းပါရဲ႕ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ ေရးတဲ့စာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ယုံေစခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က ယုအေပၚ ရက္စက္ခဲ့ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဒီလုိဇာတ္သိမ္းကုိပဲ ရသြားတယ္ဆုိတာ ယု သိေစဖုိ႔ သက္သက္ပါ။

            ၿပီးေတာ့ အရြယ္ရွိေသးတဲ့ ယုဘ၀အတြက္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ ေရြးခ်ယ္လက္ထပ္တဲ့အခါ၊ Sorry ယု၊ ယုနႏၵာဟာ ကုိယ့္လုိအတၱမ်ိဳးနဲ႔ အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ေဆာက္မယ့္သူ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ကုိယ္ ယုံပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ယုရယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ယုအတြက္ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ယုကုိခ်စ္တဲ့ ကေလးေတြအတြက္၊ ရန္ေနာင္စုိးဆုိတဲ့ ဇာတ္လုိက္ႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ ပုံပမာျပၿပီး တစ္ခုခုေတာ့ လက္ဆင့္ကမ္းမွ်ေ၀ေပးႏုိင္မယ္ မဟုတ္လား။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ယု သိပ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ဆုိတာကုိ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၿပီး ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပႏုိင္ပါတယ္ ယု။

            ကုိယ္ ေက်နပ္ပါတယ္ ယုရယ္။ ကုိယ္နဲ႔ထုိက္တန္တဲ့အရွံဳးကုိ ကုိယ္ လက္ခံရယူတာပဲမုိ႔ နာက်င္မႈေတြအတြက္ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အတုိင္းအတာထိ ခံစားရပါလိမ့္ဦးမယ္။ ခြင့္လႊတ္နားလည္ႏုိင္မႈ စြမ္းအားႀကီးမားလြန္းလွတဲ့ ယုရင္ထဲက ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ က်ရွံဳးမႈအတြက္ ဘယ္လုိမႈ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ရွိေနႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

            ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပါ ယု။ ယုဆီက တစ္စုံတစ္ခုကုိ ေမွ်ာ္လင့္မႈနဲ႔ ဒီစာကုိ ေရးတာမဟုတ္ဘူး ဆုိတာေလးကုိပဲ ယု ယုံၾကည္ႏုိင္ရင္ ကုိယ္ေက်နပ္ပါၿပီ။ ကုိယ့္ကုိ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့အတြက္ပဲ ကုိယ္ ေက်နပ္ေနမယ္။ ကုိယ္သိပ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခ်စ္သူဟာ အင္မတန္ျဖဴစင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကုိပဲ ကုိယ္ေက်နပ္တယ္။ ကုိယ့္အနားမွာ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့တဲ့ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ရင္ထဲက ယုနႏၵာဆုိတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ကုိ တုိင္တည္ခြင့္ေလးရွိေနေသးတဲ့အတြက္ပါ ယု။ ယု တစ္ေယာက္ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိႏုိင္ပါေစ။

           

တစ္ခ်ိန္က ယုရဲ႕

ရန္ေနာင္စုိး

Beauty Max မဂၢဇင္း

၂၀၀၅၊ ဒီဇင္ဘာလ

ေမတၱာျဖင့္

ယုဒါ

23092016 (FRI)