လြမ္းတယ္ ေမဇင္။
ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ သိပ္လြမ္းတယ္။
ရိုးလွျဖဴဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ကေန
ေမဇင့္ကုိ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနတာပါ။ လြမ္းတယ္ဆုိတဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုကုိ ေမဇင့္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္
ရခဲ့တယ္။ အံ့ၾသစရာ ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းသလဲဆုိရင္ ေမဇင္နဲ႔ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေတြ႔ေနရတဲ့ ကာလေတြမွာေတာင္
ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ လြမး္ေနခဲ့ဖူးတယ္။ ေမဇင္နဲ႔ နံနက္ပုိင္းေတြ႔ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မနက္
ျပန္ေတြ႔တဲ့အခါ -
"ညက ေမဇင့္ကုိ လြမ္းလုိက္တာ တအားပဲ"
လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပတုန္းက ေမဇင္မယုံႏုိင္ဘူးေလ။
"ေန႔တုိင္း ေတြ႔ေနတဲ့ဥစၥာ လြမ္းတယ္လုိ႔
ရွိလုိ႔လား" လုိ႔ ေမဇင္ ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ အလြမ္းဆုိတာ… နီးျခင္း၊ ေ၀းျခင္း
အရပ္ေဒသ၊ အခ်ိန္ကာလေတြနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး။ ခ်စ္တတ္တဲ့လူတုိင္း လြမ္းတတ္လိမ့္မယ္။ မလြမ္းတတ္တဲ့လူဟာ
မခ်စ္ဖူးေသးတဲ့လူ၊ မခ်စ္တတ္တဲ့လူပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ဒီေတာ့ ေမဇင္လည္းပဲ
လြမ္းတတ္မွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ဆုိေတာ့ ေမဇင့္မွာ ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလုံးသားတစ္ခုရွိေနတာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။ ေမဇင္ဟာ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့လူပါ။ ကၽြန္ေတာ္သိတာေပါ့ ေမဇင္ရယ္။ ေမဇင့္ကုိ
အျမတ္တႏုိးရွိရလြန္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေမဇင့္ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကုိ မသိဘဲ ရွိပါ့မလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… ေမဇင္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။
ေမဇင့္အခ်စ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ လုိခ်င္တယ္။
ေမဇင့္အခ်စ္ကုိရဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားသလုိ ေမဇင့္အခ်စ္ ေမဇင့္တုံ႔ျပန္မႈကုိ
ရခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္ခဲ့တာပါ ေမဇင္။ တကယ္တမ္း အေသအခ်ာဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့တာ
ေမဇင့္အခ်စ္မဟုတ္ပါဘူး။ ေမဇင့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈကုိ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံရရွိခဲ့တာပါ။ ေမဇင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ဘူး။ စက္မႈတကၠသုိလ္ဘြဲ႔ရ အရာရွိတစ္ေယာက္ကုိ ေမဇင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။
ေမေမဇင္ဆုိတဲ့ က်ဴတာမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ဆုံးျဖတ္မႈထဲမွာ
"သင့္ေတာ္ျခင္း" ဆုိတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုပဲ ရွိခဲ့တာမဟုတ္လား။ ဒါကုိ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့တယ္။
သိလ်က္နဲ႔လည္း ေက်နပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္တာကုိး။ ေမဇင့္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈဟာ
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလုိခ်င္ဆုံး ဆုလာဘ္တစ္ခုျဖစ္ေနမွေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ရေတာ့တာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ကုိ လက္ခံပါတယ္ဆုိတဲ့ ေမဇင့္ျပန္ၾကားစာကုိ
ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္လုိက္တာ…။ အဲဒီေလာက္တစ္ခါမွ ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္ခဲ့ဖူးဘူး ေမဇင္။
"ေမဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား"
လုိ႔ ေမးေတာ့ "ေနာက္ေတာ့ ခ်စ္လာမွာေပါ့" ဆုိတဲ့ အေျဖကုိ ေမဇင္ ေပးခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ၾကားခ်င္တဲ့စကား မဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
တစ္ခါ၊ႏွစ္ခါ၊သုံးခါ…
မေရမတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားလာတဲ့အခါမွာေတာ့
ေမဇင္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ အခံရခက္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတယ္ ေမဇင္…
ေနာက္ေတာ့…
ေနာက္ေတာ့ဆုိတဲ့စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းလာတယ္။
အဲဒီစကားလုံးကုိ ဘယ္အခ်ိန္အထိ ေမဇင္ သုံးဦးမွာလဲ။
တစ္ႏွစ္။
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ရွည္ခဲ့ပါတယ္။
ႏွစ္ႏွစ္
ေမဇင္ သုံးတုန္းပါပဲ။
သုံးႏွစ္ထိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ရဦးမွာလား။
ကၽြန္ေတာ္ အရြဲ႕တုိက္ခ်င္လာတယ္ ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ္သာ တျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္အေပၚ
စိတ္၀င္စားမႈျပခဲ့ရင္ ေမဇင္ သ၀န္တုိတတ္ေလမလားလုိ႔ သိခ်င္စိတ္နဲ႔ ဒီဇာတ္လမ္းကုိ စခဲ့မိတာပါ။
တကယ့္ကုိ ရုိးစင္းတဲ့ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ
ေမဇင္။ ရုပ္ရွင္တစ္ခုလုိေျပာရရင္ ဇာတ္လမ္းရဲ႕အလယ္ေလာက္မွာ ေပၚထြက္လာတဲ့ ဒုတိယေျမာက္မင္းသမီး၊
ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီးေနရာကုိ မရရွာတဲ့ အရန္ဇာတ္ပုိ႔တစ္ေယာက္လုိ႔ ေျပာရမလား။ အမွန္ကေတာ့
သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ အရင္ကတည္းက ရွိေနခဲ့တဲ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ "ဆရာ" လုိ႔
နာမ္စားသုံးေခၚေလ့ရွိတဲ့၊ "ဟုတ္ကဲ့ရွင့္" ဆုိတဲ့စကားကုိ အၿမဲလုိလုိ သုံးႏႈန္းတတ္တဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ။ အသုံးခ်တယ္ဆုိတဲ့စကားဟာ သက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္အတြက္ အေတာ္ထိခုိက္နစ္နာေစလိမ့္မယ္။
ေမဇင့္အတြက္နဲ႔ အျပစ္မဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ကၽြန္ေတာ္မထင္မွတ္ဘဲ အသုံးခ်ခဲ့တာမဟုတ္လား။
ကာယကံရွင္ကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၀န္မခံရဲခဲ့ဘူး။ ၀န္မခံရက္ခဲ့လုိ႔ပါ။
ဟုတ္ပါတယ္ ေမဇင္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေမဇင္ၾကားမွာ ရုိးဟာ အသုံးခ်ခံခဲ့ရတဲ့
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိသာ အျပစ္တင္ပါေတာ့ ေမဇင္။ ရုိးဟာ ရုိးလွျဖဴဆုိတဲ့နာမည္ေလးနဲ႔
လုိက္ဖက္ေအာင္ ရုိးလြန္းလွသူပါ။
ရုိးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကၽြန္ေတာ္လုိ႔သာ
ျမင္ႏုိင္ခဲ့တယ္ ေမဇင္။
"ဆရာ႔ကုိ ကၽြန္မခ်စ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ခ်စ္သလဲဆုိတာ
ကၽြန္မလည္း မေျပာတတ္ဘူး။ အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရရင္ ဆရာက ကၽြန္မကုိ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း မေျပာခင္ကတည္းက
ကၽြန္မ ဆရာ႔ကုိ ခ်စ္ေနခဲ့တာ"
ခပ္ရုိးရုိးေလးေျဖခဲ့တဲ့ ရုိးရဲ႕ အေျဖစကားကုိ
ၾကားခဲ့ရေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မာယာတုိ႔၊ အထာတုိ႔ ရုိးမွာ မရွိရွာပါလားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္
အံံၾသရတယ္။ ရုိးကုိမခ်စ္ဘဲနဲ႔ ခ်စ္စကားဆုိခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရုိးရဲ႕ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလွတဲ့
ထူးျခားမႈေလးေတြေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စိတ္လႈပ္ရွားလာခဲ့တယ္။
"ကၽြန္မနဲ႔ဆရာ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကၿပီဆုိေတာ့
ဆရာ့ကုိတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေတာ့ ေျပာင္းေခၚမွ ေကာင္းမွာေပါ့ေနာ္" လုိ႔ ရုိးကဆုိေလမွ
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရုိးဘယ္လုိေခၚတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က စတင္ေတာင္းဆုိသင့္တဲ့
စကားဆုိတာလည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ့ဘူး။
"ရုိးက ဘယ္လုိေခၚခ်င္လုိ႔လဲ" လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေမးေတာ့ "ဆရာ မရယ္ရဘူးေနာ္" လုိ႔ ေျပာရင္း သူက ရယ္ေမာတယ္။
ေမဇင္ေလာက္ မလွပတဲ့ ရုိးဟာ ရယ္လုိက္ရင္ေတာ့
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလး ျဖစ္သြားတတ္တယ္။
"ဆရာ့ကုိ ကၽြန္မ ဘယ္လုိေခၚခ်င္တယ္ထင္လဲဟင္"
ရုိးကုိ ကၽြန္ေတာ္ မေျဖမိခဲ့ဘူး။ သူ ဘယ္လုိေခၚမလဲဆုိတာ
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲက သိေနတယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ မမွန္ခဲ့ပါဘူး။
"ကၽြန္မကေလ ကၽြန္မမွာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရခဲ့ရင္
ေမာင္လုိ႔ ေခၚဖုိ႔ စိတ္ကူးထားတာ ဆရာရဲ႕၊ ဆရာ့ကုိ ေမာင္လုိ႔ ေခၚမယ္ေနာ္"
လုိ႔ သူကဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တအံ့တၾသျဖစ္ၿပီး
ၿပံဳးရယ္ခဲ့မိတယ္။ ကဲ… ၾကည့္စမ္းပါဦး။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္သုံးႏွစ္ေက်ာ္ပုိငယ္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကုိကုိ မေခၚခ်င္ဘဲ ေမာင္ ေခၚခ်င္သတဲ့ေလ။ ေမဇင့္ဆီမွာ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းဆုိခဲ့ဖူးတဲ့
နာမ္စားတစ္ခုကုိ ရုိးလွျဖဴဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆီက ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့
ေမဇင့္ဆီကေန ကၽြန္ေတာ္မရႏုိင္တဲ့ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ရုိးဆီက ကၽြန္ေတာ္ရေနတယ္လုိ႔
ေျပာရမွာေပါ့။
ရုိးဆီက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ ၾကင္နာယုယမႈ၊ အေလးထားဂရုစုိက္မႈ၊
အားလု့းကုိ ေတာင္းစရာမလုိဘဲ ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့တာ။
လြမ္းတယ္ ေမဇင္။
လက္သည္းဆုိးေဆး မျပတ္ဆုိးထားတတ္တဲ့ သြယ္ေပ်ာင္းႏူးညံ့တဲ့
လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားႏုိင္လ်က္နဲ႔ ေမဇင့္ရဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေဆးမတင္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြကုိ
ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းေနခဲ့တယ္။
"ကၽြန္မရဲ႕လက္ေတြကုိ ၾကည့္ပါလား။ ကၽြန္မစိတ္ထားကုိ
သိခ်င္ရင္ လက္ျမင္တာနဲ႔ ခန္႔မွန္းသိနုိင္တယ္" လုိ႔ ေမဇင္ေျပာတုန္းက ေယာက္်ားဆန္တဲ့
ေမဇင့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိၾကည့္ရင္း "ကၽြန္ေတာ္က လကၡဏာဆရာမွ မဟုတ္ဘဲ" လုိ႔
ေျဖခဲ့ဖူးတဲ့အျဖစ္ကုိ သတိရမိေသးတယ္။ ေမဇင့္ လက္သည္းခြံေလးေတြက လက္ထိပ္နဲ႔အတိကပ္ေနတဲ့
ပန္းႏုေရာင္ေျပာင္လက္လက္ လက္သည္းကေလးေတြမုိ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။
"ကၽြန္မကေတာ့ လကၡဏာဆရာမဟုတ္ေပမယ့္ ရွင့္လက္ေတြကုိ
ၾကည့္ၿပီး ေဗဒင္ေဟာေပးလုိ႔ရတယ္။ အဲဒါ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့လက္၊ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ခ်စ္တတ္တဲ့လက္"
ေမဇင္က ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြအေပၚ အဲဒီလုိ ေ၀ဖန္ခ်က္ေပးခဲ့တယ္ေလ။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ခ်စ္ေနတာလား။ ေမဇင့္ကုိခ်စ္ေနတာလားဆုိတာေတာင္ ေမဇင္ မခြဲျခားတတ္တာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ရင္နာရပါတယ္ ေမဇင္။ ေမဇင့္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ခဲ့ရသလဲ။ ေမဇင္
အသိခဲ့ဆုံးပါ။
လြမ္းေနဆဲပါ ေမဇင္။ ရုိးလွျဖဴဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕
ႏုညက္မြတ္စက္ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ခ်စ္စႏုိးၾကည္စယ္ထိေတြ႔မိတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတာင္ ေမဇင့္ပါးျပင္ေပၚက
၀က္ျခံဖုကေလးတစ္ခုကုိ ျမင္ေယာင္သြားမိရင္း ေမဇင့္ကုိ လြမ္းေနတတ္သူပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမဇင္ ဘယ္လုိေျပာဦးမွာလဲ။
သစၥာမရွိတဲ့လူလုိ႔ ဆုိမယ္ဆုိရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ နာခံရဲပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုခ်ိန္ထိ
ေမဇင့္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေနေသးတယ္
ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႔။
ေမဇင္ မွတ္မထားတဲ့ေန႔ကေလးတစ္ေန႔ေပါ့။ ေမဇင္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ၿပီး သုံးႀကိမ္ေျမာက္က်ေရာက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမြးေန႔ရက္ကေလးတစ္ခု။
ေမြးေန႔ဆုိတာဟာ လူတစ္ေယာက္ေမြးဖြားၿပီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တုိင္းတစ္ခါ က်ေရာက္လာတဲ့ ဘာမွဆန္းက်ယ္မႈမရွိတဲ့
သာမန္ရက္စြဲတစ္ခုဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္ ေမဇင္…။ ေလာကႀကီးမွာ ကုိယ့္ေမြးေန႔ေတာင္ ကုိယ္မသိတဲ့လူေတြ၊
ကုိယ့္ေမြးေန႔ကုိယ္ ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး နိစၥဓူ၀ ျဖစ္စဥ္ေတြၾကားမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ရတဲ့လူေတြ
အမ်ားႀကီးရွိေနတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာလည္း အသက္ ၂၈ ႏွစ္ျပည့္အထိ ဘ၀ကုိ ဒီလုိပုံစံနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့
သာမန္လူတစ္ေယာက္ပါပဲ။ ေျပာရရင္ ေမြးေန႔ကုိ ဇာခ်ဲ႕တတ္တဲ့လူစားထဲ ကၽြန္ေတာ္မပါပါဘူး ေမဇင္။
ဒါေပမယ့္ ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္မိၿပီးေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ အဆန္းတၾကယ္ႏုသစ္လာခဲ့တယ္။
ေမြးေန႔ဆုိတာ ထူးထူးျခားျခားရက္တစ္ရက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးလာခဲ့တယ္။
ေမဇင္က မတ္လ ၂၀ရက္ေမြးတဲ့သူ။ ကၽြန္ေတာ္က
ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႔ ေမြးတဲ့သူ။ ဘယ္ေလာက္မွတ္သားလုိ႔ လြယ္တဲ့ ေန႔ကေလးတစ္ေန႔လဲ။ ဒါေပမယ့္
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀ ရက္ဆုိတဲ့ ဂဏန္းဟာ ေမဇင့္ရင္ထဲမွာ ရွင္သန္မေနခဲ့ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
ကံဆုိးမႈလုိ႔သာ ေအာက္ေမ့ရေတာ့မွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ဘာေတြမ်ား ေမဇင္ အဆန္းတၾကယ္လုပ္လိမ့္မလဲဆုိတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ တိတ္တခုိး ရင္ခုန္စုိးထိတ္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္။ "ဒီေန႔ ဘာေန႔လဲ"
ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ "ေသာၾကာေန႔ေလ၊ ခ်ိန္းထားတာ ရွိလုိ႔လား" ဆုိတဲ့ ေမဇင့္ရဲ႕
ရုိးစင္းတဲ့အေျဖတစ္ခုကုိပဲ ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့တယ္။
"ရက္စြဲကုိ ေမးတာ" လုိ႔ ထပ္ေမးျပန္ေတာ့
" ၂၀ ရက္ေန႔ေလ" တဲ့။ တိက်ျပတ္သားလုိက္တဲ့ အမွန္စကားတစ္ခြန္း။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
ႏွလုံးခုန္သံေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္သာ ျပန္ၾကားေယာင္ရင္း သနားသြားမိပါတယ္ ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေျပာဘဲ
ၿငိမ္ေနခဲ့မိတယ္။ တိတ္တိတ္ေလး ေၾကကြဲရသူက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပါ ေမဇင္။ ၿပီးေတာ့မွ
မေနႏုိင္လြန္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ "ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးေန႔ေလ" လုိ႔ ဖြင့္ေျပာခဲ့မိတာ။
"ေၾသာ္ ဟုတ္လား… ကၽြန္မက ရွင့္ကုိ ေဖေဖာ္၀ါရီေမြးတယ္
မထင္ဘူး" တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ မခ်ိၿပံဳးသာ ၿပံဳးရေတာ့တာေပါ့
ေမဇင္။ ေမြးေန႔ရယ္ဆုိၿပီး ခ်စ္သူနဲ႔အတူ ဘုရားတက္ခြင့္၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခြင့္မရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ျပန္လာခဲ့တဲ့ ညခ်မ္းေလးတစ္ခုမွာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္းေနထုိင္တဲ့ အိမ္ခန္းက်ဥ္းကေလးဟာ
ထုံးစံအတုိင္း အေဖာ္မဲ့စြာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကိဳဆုိေနခဲ့တယ္။ မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္။ စိတ္ညစ္လက္ညစ္နဲ႔
အိမ္မွာ အဆင္သင့္ရွိေနတဲ့ ဘီယာတစ္ဘူးကုိ ဖြင့္ေသာက္ေနမိတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။
"ဆရာ ဒီမွာ စာတစ္ေစာင္နဲ႔ ပါဆယ္တစ္ထုပ္
ေရာက္ေနတယ္" ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ အခန္းေဖာ္က သူ လက္ခံထားတဲ့ပစၥည္းကုိေပးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ သိပ္အံ့ၾသသြားခဲ့တယ္။ ေမဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေနာက္တာပဲ ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္သြားခဲ့တယ္။ စာအိတ္ကုိ ဖြင့္မဖတ္ခင္ စာအိတ္အနားစြန္းကုိ
ကတ္ေၾကးနဲ႔ ညီညီညာညာကုိက္ညွပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနခဲ့ပါတယ္။
"ဆရာ"
စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္းတုိ႔ျဖင့္
အသက္ရွည္စြာ ေနထုိင္ႏုိင္ပါေစ။
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေမြးေန႔အမွတ္တရ
ရုိးလွျဖဴ
ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသြားရတာက တစ္မ်ိဳးပါ။
ရုိးကုိ ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္ပါလုိ႔ တစ္ခါမွ မေျပာခဲ့ဖူးတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိရလာတယ္။
အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ရုိးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရုံးတစ္ရုံးထဲမွာ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနတဲ့လူေတြပဲေလ။
ရုံး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႔ေမြးရက္ကုိ အလြယ္တကူမဟုတ္ေတာင္ ရွာေဖြစုံစမ္းယူလုိ႔
ရႏုိင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ရုိးလွျဖဴဟာ ၀န္ထမ္းေရးရာ ကုိင္တဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။
ေမဇင္ သိပါရဲ႕လား။ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႔ေမြးရက္ကုိ စိတ္၀င္စားတတ္ၾကတယ္။
ဒါတင္မဟုတ္ပါဘူး ေမဇင္။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့လူနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် အေၾကာင္းကိစၥ အားလုံးကုိ စိတ္၀င္စားေလ့ရွိၾကတာ
သဘာ၀တစ္ခုပါ။
ေမဇင့္ရဲ႕ေခါင္းက ဆံႏြယ္ေလးကစလုိ႔ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ
ေျခသည္းေလးေတြအထိ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားတယ္ ခ်စ္တယ္ ေမဇင္။ ဒါကုိ ရူးသြပ္မႈတစ္ခုလုိ႔
ေမဇင္ သတ္မွတ္ရင္ အခ်စ္ဆုိတာက ရူးသြပ္ျခင္းလုိ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျဖပါရေစ။ ေမဇင့္အၿပံဳးေတြကုိ
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္။ ေမဇင့္ မ်က္လုံးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္တယ္။ ၾသရွရွ ေမဇင့္အသံေလးကုိလည္း
ကၽြန္ေတာ္ ျမတ္ႏုိးတယ္။ ေမဇင္ ရုတ္တရက္ အံ့ၾသသင့္တဲ့အခါ "ဘုရားေရ" လုိ႔ ေရရြတ္သံေလးကုိလည္း
ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္တယ္။
ေမဇင့္ကုိ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခဲ့လ်က္နဲ႔
ရုိးလွျဖဴကုိ ဘာေၾကာင့္ အသုံးခ်မိခဲ့သလဲ။ အျပစ္ရွိသူက ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ ေမဇင္။ "ေမဇင့္ဆီက
မရႏုိင္တဲ့အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ရုိးဆီက ရခဲ့လုိ႔ပါ" လုိ႔ ေျဖရင္ ဒါဟာ ေဖာက္ျပန္မႈတစ္ခုအတြက္
အကာအကြယ္ယူျခင္းလုိ႔ ေမဇင္ သတ္မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္ခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္သာ
အသိခဲ့ဆုံးေပါ့။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူဆီက အခ်စ္ကုိသာ ကၽြန္ေတာ္ ရခ်င္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္ လႈိက္လွဲေႏြးေထြးမႈေပးႏုိင္တဲ့
ခ်စ္ျခင္းကုိသာ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားလုိ႔ ရလာခဲ့တယ္ ေမဇင္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ယုယျမတ္ႏုိးမႈေတြဟာ ေမဇင့္ကုိ ရင္မခုန္ေစဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ သိလာတဲ့အခါ။
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ျမတ္ႏုိးခ်စ္ခင္တဲ့
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ မေနႏုိင္ခဲ့ဘူး ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔လည္စာထမင္းစားၿပီးတဲ့အခါ
ကၽြန္ေတာ့္ရုံးစားပြဲေပၚမွာ အသင့္ရွိေနတတ္တဲ့ လိေမၼာ္သီးစိပ္ကေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကုိ
လႈပ္ရွားေစခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တဲ့ အျပဳအမူေလးလဲဆုိတာ ေမဇင္ ေလ့လာၾကည့္ပါ။
လိေမၼာ္သီးစိပ္ကေလးေတြကုိ အေမွးပါး မက်န္ေအာင္ခြာ၊ အေစ့တစ္ေစ့မွ မရွိေအာင္ ပုံစံမပ်က္ထုတ္ၿပီး
ပလပ္စတစ္ဘူးလွလွေလးထဲမွာ ထည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အၿမဲအဆင္သင့္လုပ္ထားေပးတတ္တဲ့သူက
ရုိးလွျဖဴလုိ႔ေခၚတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ။ ရုိးဟာ အဲဒီလုိပဲ ပန္းသီးစိပ္ကေလးေတြ၊ သေဘၤာသီးစိပ္ကေလးေတြကုိလည္း
လွလွပပ ပုံေဖာ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္စားဖုိ႔ အဆင္သင့္လုပ္ေပးထားတတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတြကုိႀကိဳက္ၿပီး ဘာေတြကုိ မႀကိဳက္ဘူးလဲဆုိတာ
ရုိးက စိတ္၀င္စားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တာေတြကုိ သူက အၿမဲတမ္း ဂရုတစုိက္ လုပ္ေဆာင္ေပးခ်င္ေနတယ္
ေမဇင္။
အယုအယႀကိဳက္တာ ေယာက္်ားေလးေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး
ေမဇင္။ အသက္ရွိတဲ့ သတၱ၀ါတုိင္း ျပဳစုယုယမႈကုိ ႏွစ္သက္သေဘာက်တတ္ပါတယ္။ အဲဒီအႀကိဳက္ေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ေမဇင့္ကုိ ယုယခဲ့ဖူးပါတယ္။ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး
ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေမဇင္ မွတ္မိေသးရဲဲ႕လား။ ေမဇင့္ေက်ာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္လုိက္လာၿပီး က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားကုိ
သြားၾကတဲ့ ေန႔ကေလးတစ္ေန႔။ မွတ္မွတ္ရရ စေနေန႔ေပါ့ ေမဇင္။
ရုိးတုိ႔ရဲ႕ အိမ္တက္မဂၤလာ အလွဴဖိတ္ထားတာကုိ
ကၽြန္ေတာ္ မသြားဘဲ ေမဇင္ ေက်ာင္းတက္ရတဲ့ စေနေန႔မုိ႔… ကၽြန္ေတာ္ တကူးတက လာေတြ႔ခဲ့တာ။
ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အင္းစိန္နဲ႔ သန္လ်င္ၿမိဳ႕ဟာ မနီးလွဘူး ေမဇင္။ ဒါေပမယ့္ ေမဇင္ရွိတဲ့
ေနရာကုိေရာက္ဖုိ႔ နီးျခင္း၊ ေ၀းျခင္း အကြာအေ၀းကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဂရုမစုိက္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္က ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္ရတဲ့သကုိး။ ေမဇင့္မ်က္ႏွာေလးကုိ အၿမဲျမင္ေတြ႔ခ်င္ေနသူကုိး။
ေမဇင္နဲ႔ေတြ႔ဖုိ႔ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ မေမာႏုိင္ မပမ္းႏုိင္ တက္ၾကြေနခဲ့တယ္။
ေမဇင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ က်ိဳက္ေခါက္ဘုရားကုိ
ဓာတ္ေလွကားနဲ႔ မတက္ဘဲ ေစာင္းတန္းေလွကားထစ္ေတြက တက္ခဲ့ၾကတယ္။ "ဓာတ္ေလွကားနဲ႔တက္ေတာ့
ခဏေလးနဲ႔ ေရာက္သြားမွာေပါ့" လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့ "ဘုရားေရ" လုိ႔
ေမဇင္ အံ့ၾသတႀကီး ေရရြတ္ေသးတယ္ေလ။ ေမဇင္နဲ႔ ေတြ႔ရတဲ့အခ်ိန္ေတါကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ရွည္ေအာင္
ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲဆန္႔ထားခ်င္ခဲ့တယ္ ေမဇင္။ ေမဇင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားေပၚအတူတက္ၿပီး သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းကုိ
ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့ၾကတာ ေမဇင္ မွတ္မိဦးမလား။ ေမဇင္ စားဖုိ႔ လိေမၼာ္သီးစိပ္ကေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္
အဆင္သင့္ ခြာေကၽြးခဲ့ေသးတယ္ေလ။ ရုိးဆီက သင္ယူလာတဲ့ လိေမၼာ္သီးစိပ္ခြာနည္းပညာကုိ ေမဇင့္ေရွ႕မွာ
ကၽြန္ေတာ္ အသုံးခ်ခဲ့တယ္။
လိေမၼာ္သီးကုိ ပလတ္စတစ္သြားၾကားထုိးတံကေလးနဲ႔
ခြာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမဇင္ အထူးအဆန္းၾကည့္ေနခဲ့တယ္ေလ။
"ေဟာဒီလုိ သြားၾကားထုိးတံအခၽြန္ေလးနဲ႔
လိေမၼာ္သီးစိပ္အလယ္ကုိ ထုိးခြဲၿပီး အေမွးပါးကုိ သာသာေလး ခြာထုတ္ရတယ္။ အေစ့ေတြကုိ ဒီအခၽြန္ေလးနဲ႔
ဖြဖြေလးထုတ္မွ ပုံစံမပ်က္ အစိပ္မာမာေလးရတာ ေမဇင္ရဲ႕၊ ေမဇင္ လုပ္တတ္ပါ့မလား" လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ေမဇင္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာတတ္ေလ။
"ဟင့္အင္း၊ ကၽြန္မ မလုပ္တတ္ဘူး။ ကၽြန္မ
အဲသေလာက္ စိတ္မရွည္ဘူး ကုိလင္းသစ္ရဲ႕"
"ခ်စ္ရင္ စိတ္ရွည္ရတယ္ေလ ေမဇင္ရဲ႕၊
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမဇင္ အဲလုိလုပ္ေကၽြးတတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္မွာပဲ"
"အုိး ကၽြန္မေတာ့ သိပ္အံ့ၾသတာပဲ။ ရွင္
ေတာ္ေတာ္ကဗ်ာဆန္တဲ့ ေယာက္်ားပဲေနာ္။ လိေမၼာ္သီးတစ္စိပ္စားဖုိ႔ အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ခံ
အပင္ပန္းခံေနစရာမွ မလုိဘဲ။ ကၽြန္မလည္း လိေမၼာ္သီးကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ လိေမၼာ္သီးကုိ ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီး
အေစ့ကုိ အလြယ္တကူ ထုတ္ပစ္လုိက္လုိ႔ ရတာပဲ။ ဘာမ်ား ခက္လုိ႔လဲရွင္။ သက္သက္ လူပင္ပန္းေအာင္
ဒီေလာက္ အေသးစိတ္လုပ္စားေနစရာမွ မလုိဘဲ။ ကၽြန္မက ရွင္ထင္ထားသေလာက္ မႏုဘူး ကုိလင္းသစ္ရဲ႕"
ကၽြန္ေတာ္မွ မေမာရင္ ဘယ္သူေမာမလဲ ေမဇင္ရယ္…။
ေမဇင္ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ တယုတယ မျမတ္ႏုိးတတ္ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ၾကင္နာယုယမႈေတြအေပၚ
တန္ဖုိးထားၿပီး အသိအမွတ္ျပဳတတ္ဖုိ႔ ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မခ်စ္ႏုိင္ေသးရင္ေတာင္
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကုိ ခံစားနားလည္ေပးဖုိ႔ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။
ေမဇင္လည္းပဲ ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္တဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ
ခ်စ္ခဲ့ဖူးတာပဲ ေမဇင္ရယ္။ ကၽြန္ေတာ္လုိခ်င္တဲ့အခ်စ္ဟာ… အတုံ႔အျပန္ရွိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးလုိ႔ဆုိရင္
ဒါ ေမတၱာစစ္ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေမဇင္ ေျပာခ်င္ဦးမွာလား။ ဒီအတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျဖရွင္းခ်က္
မထုတ္တတ္ပါဘူး ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္တယ္။ ေမဇင့္အခ်စ္ကုိ လုိခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္
သိနားလည္သမွ်၊ ခံစားလုိ႔ရသမွ်ဟာ ဒီေလာက္ပဲ။ ေမဇင့္အခ်စ္ကုိ မလုိခ်င္မွေတာ့ ေမဇင့္ဆီက
ေမတၱာကုိ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုိ႔ ေတာင္းခံေနမွာလဲ။ အခ်စ္ဆုိတာကုိ ေမဇင္ကုိယ္တုိင္ ခံစားခဲ့ဖူးလ်က္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေမဇင္ ေအးစက္စက္ႏုိင္လြန္းတာေတြအတြက္ နာက်င္လာမိတယ္။
"ရွင္တုိ႔ ေယာက္်ားေတြဟာ ဒီလုိပါပဲ။
ရည္းစားေတြ မႈိလုိေပါက္ေအာင္ထား။ မိန္းကေလးေတြဆီက ရႏုိင္သမွ် အားလုံးကုိယူ။ ၿပီးေတာ့
အေကာင္းဆုံးလုိ႔ထင္တဲ့ မိန္းမကုိမွ ေရြးခ်ယ္လက္ထပ္။ အရွံဳးအျမတ္ေတြ တြက္ၿပီးမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ
လက္ထပ္ယူတာကုိ အခ်စ္တဲ့လား"
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရုံးက အပ်ိဳႀကီးမမ အရာရွိတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေ၀ဖန္ထုိးႏွက္မႈ။ ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးလုိ႔သာ ေနခဲ့မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္ခဲ့တယ္။
ရုိးကုိ သနားကရုဏာ သက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔အထိ ဘယ္မိန္းကေလးကုိမွ ထိခုိက္နစ္နာေအာင္
ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ခဲ့ပါဘူး ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ္ရွာေဖြလုပ္ကုိင္ေကၽြးဖုိ႔ ၀တၱရားရွိတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေငြေၾကးဥစၥာျပည့္စုံမႈ၊ မျပည့္စုံမႈဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ ထည့္မတြက္ပါဘူး။
ေမဇင့္ကုိလက္ထပ္ရင္ ဘာေတြျမတ္မယ္။ ရုိးလွျဖဴကုိ
လက္ထပ္ရင္ ဘာေတြရွံဳးမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမတြက္ခ်က္ခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ
အသိဆုံးကိစၥပါ။ ကၽြန္ေတာ္လုိခ်င္တာ ျဖဴစင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရား။ စစ္မွန္တဲ့ နားလည္မႈ၊
ဒီတစ္ခုတည္းပါ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိခ်င္ရွိမယ္။ ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ထားခဲ့မိတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေလာဘႀကီးလြန္းသူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘႀကီးခဲ့မိသလား။
ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ဖုိ႔ ေပးဆပ္ရမယ့္ အရင္းအႏွီး
ဒီေလာက္ႀကီးမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ဘူး ေမဇင္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ဖုိ႔အတြက္ ျပတ္သားမႈတစ္ခုလုိမယ္။
စြန္႔လႊတ္မႈတစ္ခုလုိမယ္ဆုိတာ သိလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ မေသခ်ာမႈေတြနဲ႔
ေတြေ၀သြားခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မလိမ္ညာခဲ့ပါဘူး ေမဇင္။ ေမဇင့္ကုိ ကြယ္၀ွက္ခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ရုိးကုိ အမွန္တုိင္း ဖြင့္ဟေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲ ေမဇင္။ ေမဇင့္ဆီမွာ ၀န္မခံရဲတဲ့ကိစၥကုိ
ရုိးလွျဖဴဆီမွာ ကၽြန္ေတာ္ မလိမ္မညာတမ္း ဘာေၾကာင့္ ဖြင့္ဟ၀န္ခံရဲခဲ့ပါသလဲ။
ေမေမဇင္ဆုိတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္း
ရုိးလွျဖဴကုိ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပခဲ့တယ္။ ေမဇင္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ တြဲလ်က္ရုိက္ထားတဲ့
ဓာတ္ပုံ။ ေမဇင္ေပးထားတာမဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ရုိက္ေပးၿပီး ျပန္ကူးထားခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပုံေလး။
ရုိးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျပခဲ့တယ္။ မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ရင္း ေမေမဇင္ရဲ႕ ဓာတ္ပုံကုိ
ရုိးၾကည့္ခဲ့တယ္။
"သိပ္လွၿပီး… က်က္သေရလည္း အရမ္းရွိတဲ့
အမ်ိဳးသမီးပဲေနာ္" ဆုိတဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကားကုိ ရုိးက ပကတိရုိးသားတဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာခဲ့တယ္။
"ဆရာနဲ႔ သိပ္လုိက္တာပဲ" လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ ရုိးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ဘာမွမေတာင္းဆုိခဲ့ပါဘူး။
တစ္ခါတေလ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာထုိင္ေနရင္း မ်က္ရည္၀ဲေနတတ္တာကလြဲရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူ ဘာစကားနဲ႔မွ
မခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ပါဘူး။ စကားနာလည္း မထုိးတတ္ခဲ့ဘူး ေမဇင္။ ရုိးဟာ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာထက္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ပုိခ်စ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနထုိင္မေကာင္းျဖစ္တဲ့အခါ စုိးရိပ္ႀကီးပူပန္ေနတတ္တဲ့
ရုိးမ်က္လုံးေလးေတြက သနားစရာေတာင္ ေကာင္းေနတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္တုန္းက ရုံးမတက္ခင္
မနက္ေစာေစာ သူ႔အိမ္ကထြက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အခန္းေလးကုိ ဆန္ျပဳတ္လာပုိ႔ေပးခဲ့တယ္။
တစ္ပတ္လုံးလုံး လုိင္းကားစီးၿပီး ကၽြန္ေတာ္စားဖုိ႔ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ စြပ္ျပဳတ္တမ်ိဳးမ်ိဳး
လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ တမ္းတမ္းတတ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္ ေမဇင္။
ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားေနတဲ့အတြက္ ေမဇင့္ကုိ မဆက္သြယ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ
ေမဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ရုံးကုိ အဆက္အသြယ္လုပ္သလားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ စုံစမ္းၾကည့္မိခဲ့တယ္။ ေမဇင္ကေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမးျမန္းစုံစမ္းၾကည့္ဖုိ႔ သတိေတာင္ မရခဲ့ပါဘူး။
"ထင္ေတာ့ ထင္သားပဲ။ ရွင္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနလုိ႔လား။
ဒါမွမဟုတ္ အေရးေပၚ ခရီးသြားေနသလား။ တစ္ခုခုပဲလုိ႔။ ရွင္လာလုိ႔ရရင္ ကၽြန္မဆီ ေရာက္လာမွာပဲေပါ့။
မဟုတ္ဘူးလား"
နလံထကာစ လူမမာတစ္ေယာက္ကုိ ေမဇင္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ႀကိဳဆုိပုံက
ရင္ခုန္ခ်င္စရာ မေကာင္းလုိက္တာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္ေနတုန္းပါပဲ။
အၿမဲတမ္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေလသံျပတ္ျပတ္နဲ႔ စကားေျပာတတ္တဲ့ ေမဇင့္အသံေလးကုိ ၾကားရတာနဲ႔တင္
ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါတယ္။
"ရွင္ဟာ ကၽြန္မလက္ထပ္သင့္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ"
ဆုိတဲ့ ယူဆခ်က္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လက္ထပ္ပါ့မယ္လုိ႔ ကတိေပးထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အရိပ္အကဲကုိ
ဘာေၾကာင့္ ေစာင့္မၾကည့္တတ္ခဲ့တာလဲ။
ခ်စ္သူအေပၚ တယုတယရွိတတ္တဲ့ တျခားေကာင္မေလးေတြရဲ႕အေၾကာင္း
ေမဇင့္ကုိ ေျပာျပတဲ့အခါ
"ရွင္ ကၽြန္မကုိ ဘယ္သူနဲ႔မွ မယွဥ္နဲ႔။
ေမေမဇင္ကုိ ေမေမဇင္လုိ႔ပဲျမင္။ ဟုိတစ္ေယာက္တုန္းကလည္း အဲဒီလုိပဲ။ ကၽြန္မကုိ ခ်စ္တယ္ဆုိရင္
တျခားသူေတြနဲ႔ ယွဥ္ထုိးၾကည့္ဖုိ႔လုိလား။ ကၽြန္မအမုန္းဆုံးက ကၽြန္မကုိ တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔
ယွဥ္ၾကည့္တဲ့ကိစၥပဲ"
အဲဒီစကားကုိ ေမဇင္ ေၾကေၾကကြဲကြဲေျပာခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။
ေယာက္်ားေတြကုိ ေမဇင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ နားလည္မေပးႏုိင္ရတာလဲ။
တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါလ်က္နဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကုိ ေမဇင္ ဘာေၾကာင့္ အဓိပၸါယ္မဖြင့္ဆုိတတ္တာလဲ။
အခ်စ္ဆုိတာ ေမဇင္ နားလည္တာထက္ ပုိနက္ရွိဳင္းပါတယ္။ အခ်စ္မွာ အလုိက္သိမႈလုိတယ္။ နားလည္မႈလုိတယ္။
ျဖည့္ဆည္းေပးဆပ္ႏုိင္မႈေတြ လုိတယ္မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ ရုိးလွျဖဴကုိ ခ်စ္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ထိ
မခ်စ္ခဲ့ဘူး ေမဇင္။ ဒါေပမယ့္ ရုိးရဲ႕အလုိက္သိမႈေတြအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ အသိအမွတ္ျပဳတတ္ခဲ့တယ္။
သမီးရည္းစားအျဖစ္ တြဲၾကည့္တဲ့အခါ အလုိက္သိလြန္းလွတဲ့ ရုိးရဲ႕ျပဳမူ ဆက္ဆံပုံေလးေတြအေပၚ
ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္လာတယ္။
"ရာသီဥတုက ပူလုိက္တာေနာ္" လုိ႔
ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျဖစ္တဲ့အခါ Snow Towel ကမ္းေပးတတ္တဲ့ ရုိးရဲ႕ ခ်စ္စရာအျပဳအမူကေလးေတြ၊
ဒံေပါက္ႀကိဳက္သေလာက္ ဒံေပါက္စားၿပီးတုိင္း ေသြးတက္ေခါင္းကုိက္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ေခါင္းမကုိက္ရေအာင္ ဗမာေဆးတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး လက္ထဲထည့္ေပးတတ္တဲ့ ရုိးရဲ႕ ဂရုစုိက္မႈေတြ၊
ေဘာလုံးပြဲႀကိဳက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အားကစားဂ်ာနယ္မ်ိဳးစုံ အပတ္စဥ္ မေမ့မေလ်ာ့ ၀ယ္ေပးတတ္တဲ့
ရုိးရဲ႕အေလ့အထေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္စြာ ခံယူခ်င္မိလာတယ္ ေမဇင္။
"ရုိးကေလ ေဘာလုံးကန္တာကုိ နားမလည္ဘူး
ဆရာရဲ႕…။ ဟုိဘက္ ဒီဘက္အသင္းေတာင္ မခြဲျခားတတ္ဘူး။ ဂုိးေပါက္ထဲကုိ ေဘာလုံး၀င္ရင္ ဂုိးတယ္လုိ႔ပဲ
သိတာ။ ဂုိးဆုိတာကလည္း ဘယ္သူ႔ဘက္က ႏုိင္မွန္းကို မၾကည့္တတ္တာ။ ဆရာနဲ႔ ခင္လာတာၾကာေတာ့
ေဘာလုံးပြဲဆုိတာ ဘယ္လုိလဲဆုိၿပီး ေသခ်ာနားလည္ေအာင္ ၾကည့္ၾကည့္တာ။ အခု ရုိး ေဘာလုံးပြဲၾကည့္တတ္သြားၿပီ။
ႏုိင္ငံျခားေဘာလုံးပြဲေတါက ၾကည့္လုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာကုိး။ ရင္ခုန္ဖုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္ေနာ္
ဆရာ။ ရုိးညီမေလးကေတာ့ ရုပ္ေခ်ာတဲ့ ေဘာလုံးသမားဆုိ ႀကိဳက္သတဲ့။ မုိက္ကယ္အုိ၀င္က ေခ်ာတယ္ေနာ္။
ဒါေပမယ့္ ဆရာက ပုိၾကည့္ေကာင္းတယ္"
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ခ်စ္ခင္မႈတစ္ခုတည္းေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵ၊ ကၽြန္ေတာ့္၀ါသနာနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္တဲ့ ရုိးအေပၚ ကၽြန္ေတာ္
အမွတ္ေပးမိတာ လြန္သလား ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိခ်စ္တဲ့ ရုိးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးဖုိ႔သာ
အၿမဲေတြးေတာစဥ္းစားေနတာ ထင္တယ္။
"ရုိးေလ ေမာင္ျဖစ္ေစခ်င္တာ တစ္ခုခုကုိ
လုပ္ေပးလုိက္ရတုိင္း အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ေမာင္လုိခ်င္တာ ေမာင္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကုိပဲ ရုိး ေက်ေက်နပ္နပ္
ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တယ္" လုိ႔ ရုိးက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။
အခ်စ္ဟာ ဆန္းၾကယ္တဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုပါ ေမဇင္။
ရုိးရဲ႕အလုိက္သိမႈ၊ ဂရုစုိက္ၾကင္နာမႈေတြၾကားထဲကပဲ ေမဇင့္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ တမ္းတေနမိတယ္။
လြမ္းတယ္ ေမဇင္။
မနက္ မ်က္စိႏွစ္လုံးပြင့္တာနဲ႔ ေမဇင့္ပုံရိပ္ကုိျမင္ေယာင္ၿပီး
ေမဇင့္ကုိ သတိရမႈေတြနဲ႔ အိပ္ယာက ႏုိးထတတ္ခဲ့တယ္။ ညအိပ္ယာ၀င္တဲ့အခါလည္း ေမဇင့္ကုိ တမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္းနဲ႔သာ
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရတယ္။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ေမဇင္ဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အနီးဆုံးေနရာကုိ ဘာေၾကာင့္
ေရာက္မလာခဲ့ရတာလဲ။ ရုိးေၾကာင့္လား။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကၽြန္ေတာ္ မေရရာမႈေတြနဲ႔ နားမလည္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ
ေမဇင္။
"ဆရာနဲ႔ က်ဴတာမမ ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မွာလဲ
ဆရာ"
ဘယ္လုိမွေမွ်ာ္လင့္မထားမိခဲ့တဲ့စကားေတြကုိ
ရုိးဆီက ရုတ္တရက္ၾကားလုိက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္။ ရုိးရဲ႕စကားဟာ
ေမးခြန္းတစ္ခုျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ျပန္ေျဖရမဲ့ တာ၀န္ ရွိလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
တိတိက်က် မေျဖႏုိင္ခဲ့ပါဘူး ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ္ ရုိးအေပၚ သိပ္မတရားရာ က်ေနၿပီလားလုိ႔
စဥ္းစားမိခဲ့ပါတယ္။
"ရုိး ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔လဲ"
ဆုိတဲ့စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမိေတာ့ ရုိးက
ခပ္ယဲ့ယဲ့ၿပံဳးတယ္။ ရုိးအၿပံဳးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အခံရခက္ေစတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရုိးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ေလွာင္ေျပာင္ေနတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ခံစားႏုိင္ပါတယ္။
"ရုိးက ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး…။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက
ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တုိင္းလည္း ဇြတ္အတင္းလုပ္ယူလုိ႔ရတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ေမာင္ ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲဆုိတာ
ရုိးသိခ်င္လုိ႔ ေမးၾကည့္တာပါ။ ေမာင့္ဆႏၵကုိ ရုိးသိထားမွ ျဖည့္ဆည္းေပးလုိ႔ရမဲ့ကိစၥေတြ
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမယ္ေလ။ ေမာင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကုိပဲ ရုိးက ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့လူပါ။ ခုတေလာမွာ
ရုိးဘာသာစဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ရုိးရဲ႕ရပ္တည္မႈက တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ရုိးခံစားရတယ္။
ရုိးက စိတ္သိပ္ေပ်ာ့တယ္။ အခ်စ္ကုိ အရမ္းေရွ႕တန္းတင္လြန္းတယ္။ ဒါက ရုိးတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕
ခံစားခ်က္အတြက္ေတာ့ ရုိးေက်နပ္ေနတာပါပဲ ေမာင္။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိတဲ့အခါက်ေတာ့
ရုိးဟာ ကုိယ္က်င့္သိကၡာမဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ေမာင့္မွာ ရည္ရြယ္ထားတဲ့
အမ်ိဳးသမီးရွိပါလ်က္နဲ႔ ရုိးက ခ်စ္ခဲ့မိတာကုိး။ ဒီေတာ့ ရုိးဟာ မရုိးသားသလုိပဲ ျဖစ္ေနၿပီ။
ရုိးမိသားစုကလည္း ဒီအတုိင္းပဲ ျမင္ၾကတယ္။ ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ေမာင့္အတြက္ေတာ့ လူပ်ိဳလူလြတ္ဘ၀မွာ
ရည္းစားဆယ္ေယာက္ပဲ ၿပိဳင္ထားထား အျပစ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။ မတင့္တယ္ဘူးရယ္လုိ႔လည္း မရွိဘူးေလ။
ရုိးအတြက္ေတာ့ မသင့္ေတာ္ဘူး ေမာင္။ ေမာင့္ကုိ ရုိးကသိပ္ခ်စ္ေတာ့ ေမာင္နဲ႔ေ၀းရမဲ့အျဖစ္ကုိ
စိတ္ကူးနဲ႔ ေတြးၾကည့္မိရင္ေတာင္ ေၾကာက္ပါတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေမာင္နဲ႔ရုိး ေ၀းသြားၾကတယ္လုိ႔
မက္တာေတာင္ ရုိး တကယ္မ်က္ရည္က်ေအာင္ ငုိရတဲ့သူပါ။ ခုေတာ့ ရုိး သတၱိေမြးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။
ရုိးနဲ႔ဆရာ သာမန္မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ပဲ ေျပာင္းၿပီးဆက္ဆံၾကတာေပါ့ေနာ္။ ဆရာနဲ႔ မေမဇင္သာ
လုိက္ဖက္ညီတဲ့ ခ်စ္သူေတြပါ။ ရုိးရဲ႕စိတ္ကုိ အလုိလုိက္ၿပီး မွားခဲ့မိတဲ့အျပစ္နဲ႔ အခ်စ္ေတြအတြက္
ဆရာတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကုိ ရုိး ေတာင္းပန္ပါရေစ။ ရုိး တကယ္ပဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာ။ မေမဇင္ကုိ
ေတာင္းပန္ဖုိ႔လည္း ရုိး စဥ္းစားထားၿပီးပါၿပီ။ ရုိးကုိ ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္။ သူမ်ားခ်စ္ျခင္းကုိ
ခြဲတဲ့သူဆုိတာ အခ်စ္ေရးမွာလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ကံမေကာင္းတတ္ၾကဘူးတဲ့…။ ရုိး တကယ္ေၾကာက္ပါတယ္"
၀မ္းနည္းပမ္းနည္းစကားေတြကုိ မရပ္မနားေျပာရင္း
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ရုိး ငုိခဲ့တယ္။ ရႈိက္ႀကီးတငင္ကုိ ငုိေနခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ကုိသိပ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ငုိေနတဲ့အျဖစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ျမင္ရက္မွာတဲ့ေလ။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ရုိးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ဘာတစ္ခုမွ မေတာင္းဆုိခဲ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ဇြတ္အတင္းေတာင္းယူေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ ေျပာစရာရွိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ရည္းစားအျဖစ္က ရပ္စဲဖုိ႔ သေဘာတူညီခ်က္ ယူေနတာလုိ႔ေျပာရင္ ရမလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္
ဘာမွျပန္မေျဖႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ "မငုိပါနဲ႔ရုိးရယ္" လုိ႔ပဲ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနမိတယ္ထင္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ရုိး လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ ညေနခင္းေလးကုိေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ လြမ္းေနမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ ဖြင့္ေျပာျပခ်င္လာမိတယ္။
ရုိးလွျဖဴဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာရွိေနတဲ့အျဖစ္ကုိ ေမဇင္ မသိခဲ့ဘူးေလ။
တကယ္ေတာ့ ေမဇင္ မသိခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တျခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
တြဲေနတယ္ဆုိရင္ ေမဇင္ သ၀န္တုိတတ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ခဲ့တာ။ ရုိးရဲ႕အေၾကာင္း
တိတိက်က် ေျပာမျပျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေမဇင့္အျပင္ တျခားတစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ဆုိတာ
ေမဇင္ သိေနခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ေမဇင္က ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ ပုံမွန္အတုိင္း
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ ရွိခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္ ေမဇင္။ ေမဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
လုံး၀မခ်စ္ႏုိင္ဘူး။ ခ်စ္လုိ႔မရေသးဘူးဆုိရင္ေတာင္ တစ္ေန႔ေတာ့ ခ်စ္လာလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔
မျငင္းပယ္ခဲ့တာပါ။ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ သူတုိ႔ မႏွစ္ၿမိဳ႕ႏုိင္တဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကုိ
လက္ထပ္ရဲတဲ့အထိ သတၱိမေကာင္းၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေမေမဇင္လုိ မိန္းမမ်ိဳးအတြက္ ပုိမျဖစ္ႏုိင္တဲ့
ကိစၥ ျဖစ္မွာပါ။ ဘာေၾကာင့္ဆုိေတာ့ ေမေမဇင္ဆုိတဲ့ မိန္းမဟာ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ မားမားမတ္မတ္
ရပ္တည္ႏုိင္သူျဖစ္တယ္။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မႈအျပည့္အ၀ ရွိတယ္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆီမွာ
ခခယယလုပ္ ဦးညႊတ္တဲ့မိန္းမ ဘယ္ေတာ့မွလုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီမာနနဲ႔ အဲဒီယုံၾကည္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ
ေမဇင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ဆုံးရွံဳးခဲ့တာ (သုိ႔မဟုတ္) စြန္႔လႊတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ခုေရာ ေမဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စြန္႔ပစ္ႏုိင္ၿပီလား။
ၿပီးေတာ ့ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ေရာ ေမဇင့္ကုိ စြန္႔ပစ္ႏုိင္ၿပီလား။ ေမဇင္ကုိ အၿပီးတုိင္
စြန္႔လႊတ္ၿပီး ရုိးလွျဖဴကုိ ေရြးခ်ယ္မယ္ဆုိရင္…။ ဟင့္အင္း။ ခုခ်ိန္ထိ ရုိးကုိ ေမဇင္လုိ
မခ်စ္ႏုိင္ေသးဘူး ထင္ပါတယ္ ေမဇင္။ ဒါေပမယ့္ ရုိးကုိ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းတတ္လာၿပီ။ ေန႔လည္စာစားၿပီးလုိ႔
ရုံးခန္းထဲျပန္၀င္လာတုိင္း ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္စားပြဲေပၚမွာ အဆင္သင့္ေတြ႔ရတတ္တဲ့ စားစရာတစ္ခုခုရွိမေနေတာ့ျခင္းအေပၚ
ဘယ္လုိေျပာရမွန္းမသိတဲ့ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာတယ္ ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ထမင္းစားၿပီးတုိင္း
တစ္ခုခုစားတတ္သူမုိ႔ တစ္ခုခုကုိ အာသာေျပစားခ်င္ေနတာလား။ ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ့္တပည့္ ခ်ာတိတ္ေလး
တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ စားခ်င္တဲ့အစားအေသာက္တစ္ခုခု မွာယူခုိင္းလုိက္ရင္ ျပည့္စုံသြားႏုိင္တာပဲ။
မဟုတ္ဘူး ေမဇင္…။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက လစ္ဟာမႈဟာ
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေသာက္ခ်င္တဲ့ ခ်င္ျခင္းမဟုတ္သလုိ… လိေမၼာ္သီးခ်ိဳခ်ိဳေလးစားခ်င္တဲ့
ခ်င္ျခင္းလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တမ္းတမိတာဟာ ရုိးဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေစတနာ
ေမတၱာ အၾကင္နာေတြ ေရာျပြန္းေနတဲ့ လိေမၼာ္သီးခ်ိဳခ်ိဳေလးတစ္စိပ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးမႈေတြ
ဖုံးလႊမ္းေနတဲ့ "စားလုိ႔ေကာင္းရဲ႕လား" ဆုိတဲ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ အၾကင္နာပုိပုိ
ၿပံဳးတုံ႔တုံ႔ မ်က္၀န္းေလးတစ္စုံ။ ေမဇင္ကုိသာ လြမ္းတာပါလုိ႔ ထင္ခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊
ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မခ်စ္ဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ လြမ္းတတ္ခဲ့ၿပီ။
"ဆရာ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
လုိ႔ တေလးတစား ဦးညြတ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားတတ္တဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကုိ တေငးတေမာ လုိက္ၾကည့္မိရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေနမထိ ထုိင္မသာ
ျဖစ္ေနရၿပီ။ "ခြင့္ျပဳပါဦးရွင့္" ဆုိတဲ့ တုိးညက္ညက္အသံေလးနဲ႔ လႈပ္လွီလႈပ္လဲ႔
လမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ သြယ္လ်လ် ခႏၶာကုိယ္ေလးတစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းဆြတ္ေနမိၿပီ။ ႏုိင္ငံတကာေဘာလုံးပြဲေတြကုိ
ညအခ်ိန္မေတာ္ထၾကည့္ရင္း အင္တာဘယ္အခ်ိန္ေတြမွာ ကြက္တိျမည္လာတတ္တဲ့ တယ္လီဖုန္းအသံေလးေတြကုိ
ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းလြမ္းေနမိၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္မယ့္ ေဘာလုံးပြဲစဥ္ေတြကုိ ဂရုတစုိက္ ႀကိဳၾကည့္ထားတတ္တဲ့
ရုိး။ ကၽြန္ေတာ္ ညဥ္႔နက္သန္းေခါင္ ေဘာလုံးပြဲထုိင္ၾကည့္ေနတဲ့အခါ ၁၅ မိနစ္ နားတဲ့အခ်ိန္
"ေမာင္ ပ်င္းေနမွာစုိးလုိ႔ ရုိး တမင္ဖုန္းေခၚလုိက္တာ။
၁၀ မိနစ္ပဲ ေျပာမယ္ေနာ္" ဆုိတဲ့ ရုိးရဲ႕စကားသံ။ သူမုိ႔လုိ႔ အိပ္ေရးပ်က္ခံ ဖုန္းဆက္နုိင္တယ္လုိ႔
ထင္ခဲ့ဖူးတဲ့အထိ ရုိးရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ မထီမဲ့ျမင္ျပဳခဲ့ဖူးသူက ကၽြန္ေတာ္ပါ။
"ဆရာ ညဘက္ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ရင္စားဖုိ႔
စပ်စ္သီး"
ရုံးအဆင္းမွာ သတိတရထည့္ေပးတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
စားစရာတစ္ခုခု။ အဲဒီလုိ ဂရုစုိက္ျခင္းေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိခ်စ္ႏုိင္သူ ရုိးအျပင္ ဘယ္သူရွိဦးမလဲ။
မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ေမဇင္။
ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ
ရုိးက ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ ခ်စ္တာထက္ ရုိးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ပုိခ်စ္ႏုိင္တယ္။
"ေမေမဇင့္ကုိ ဘယ္သူနဲ႔မွ မယွဥ္ပါနဲ႔"
ဆုိတဲ့စကား ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္သားထားခဲ့ဖူးတယ္။
သတိရေနဆဲပါ ေမဇင္။ အခ်စ္မွာ ယွဥ္ၿပိဳင္လုိမႈမရွိေပမယ့္
ေရြးခ်ယ္ျခင္းမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ခြင့္လႊတ္ပါ ေမဇင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ
သိပ္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ခုခ်ိန္ထိလည္း ခ်စ္ေနပါေသးတယ္။ ရုိးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္။
ခုခ်ိန္ထိလည္း ခ်စ္ေနဆဲလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ဒီအေျခအေနႀကီးထဲမွာ ရပ္ေနရတာကုိ ၿငီးေငြ႔လာၿပီဆုိရင္
ကၽြန္ေတာ္လြန္မလား။
ဒီအတြက္ တိက်တဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုခုမွတ္ၿပီး
ေရြးခ်ယ္မႈတစ္ခုခုကုိ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္…။ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္ ေမဇင္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမဇင္ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာမေပးလုိက္ပါနဲ႔ဦး။ ကၽြန္ေတာ္က တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ
ေရြးခ်ယ္တဲ့အခါ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျငင္းပယ္လုိက္မွာ သိပ္စုိးရိမ္ေနလုိ႔ပါ။
ေရႊေအာင္လံမဂၢဇင္း
၂၀၀၄ ခုႏွစ္၊
ၾသဂုတ္လ
No comments:
Post a Comment
အားေပးမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္...
ေမတၱာျဖင္႔...
ယုဒါ