ေရႊေရာင္ေကာင္းကင္တစ္ခုေအာက္မွ ထစ္ခ်ဳန္းမုိး

'ကုိသား'

တေသာေသာဆူညံေနတဲ႔ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္သံ၊ ခြန္းေျခြမွာၾကားသံ၊ ရယ္ေမာသံေတြၾကားမွာပဲ အဲဒီေခၚသံကုိ ငါၾကားလုိက္တာပါ။ လွည္႔မၾကည္႔ေပမယ္႔ ငါ သိေနပါျပီ။ ေလယာဥ္ကြင္းထဲကုိ အနက္ေရာင္ကားႀကီး ထုိးဆုိက္လာကတည္းက နင္႔ကုိ ငါ ေတြ႔ခဲ႔ၿပီးသားပဲ။ နင္႔ကုိျမင္ရင္ လာေခၚမွာစုိးလုိ႔ ေခ်ာင္ခုိေနတာကုိပဲ နင္က ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္သြားခဲ႔တာကုိး။

လမင္းဖတ္ဖုိ႔စာ

 (၁)

"၈နာရီ ထုိးေတာ႔မယ္ ေဖေဖ"

ေဖေဖ႔စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားတဲ႔ နာရီေပါက္စေလးကုိ လွမ္းၾကည္႔ရႈ္း ပူစူး မရဲတရဲေျပာလုိက္တယ္။ ဒီေန႔ ပူစူး စာေမးပြဲေနာက္ဆုံးေန႔ေလ။ ၉ နာရီထုိးရင္ ပူစူး၊ စာေမးပြဲေျဖရေတာ႔မွာ။ ၈ နာရီထုိးၿပီးတာနဲ႔ ပူစူး စာက်က္စခန္းသိမ္း၊ ေရခ်ိဳး၊ အ၀တ္လဲၿပီး ေက်ာင္းသြားဖုိ႔ျပင္ဆင္ေနက်။ ဒါေပမယ္႔ "စာေတြ အကုန္ေႏႊးၿပီးၿပီလား၊ ေက်ာင္းသြားဖုိ႔ျပင္ေတာ႔" ဆုိတဲ႔ ေဖေဖ႔အမိန္႔ရမွသာ စာၾကည္႔စားပြဲက ပူစူးခြာရတာပါ။ ဒီေန႔ေတာ႔ စာေမးပြဲေနာက္ဆုံးေန႔မုိ႔ ပူစူး စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနမိတယ္။ ေက်ာင္းကုိလည္း အေစာႀကီး သြားခ်င္ေနမိတယ္။

"စာေတြၿပီးၿပီလား၊ ျပင္ေတာ႔ေလ၊ ဒီေန႔ ေဖေဖလုိက္မပုိ႔ႏုိင္ဘူး၊ အလုပ္ေတြမျပတ္ေသးလုိ႔၊ ဆုိက္ကားနဲ႔သြား၊ အျပန္လည္း ဆုိက္ကားနဲ႔ျပန္လာခဲ႔"

"ဟုတ္ကဲ႔"