ျမားနတ္ေမာင္မွ စီရင္ခြင့္

         
 အားလုံးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အလြန္ဟုသာ ေျပာခ်င္ေျပာၾကေပလိမ့္မည္။ မတတ္ႏုိင္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲကလာေသာ ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္ကုိ ဖုံးကြယ္လုိ႔မရျခင္းအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ဘာတတ္ႏုိင္မည္နည္း။ ေကသီေအာင္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ မမလႈိင္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေလာက္ လြမ္းတတ္လိမ့္မည္ဟု အရင္က မထင္မိခဲ့။ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ အိမ္ကုိလြမ္းသည့္ ခံစားမႈေလးေတြေတာ့ ရွိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေျပာရေလာက္ေအာင္ မလြမ္းခဲ့ရ။

         

အေရွ႕ဘက္ပိန္းရိုင္းေတာဆီကအျပန္

တစ္ခုေသာေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေန႔တစ္ေန႔က သန္လ်င္မွာရွိသည့္ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္သို႔ ကၽြန္မေရာက္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္ႀကီးတြင္ ကၽြန္မႏွင့္ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုဖို႔ အေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္သို႔ သြားေရာက္ရန္ စိတ္ကူးခဲ့ေသာ္လည္းအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မဆံုေတြ႕ျဖစ္ခဲ့။ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ေလးငါးႏွစ္ေက်ာ္ ကာလတစ္ခုကတကၠသိုလ္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအလုပ္ေခၚစဥ္ ေဆာက္လုပ္ၿပီးစအေရွ႕ပိုင္းတကၠသိုလ္သို႔ ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုရံုးသြားခဲ့ဖူးၾကသည္။ ၾကာခဲ့ၿပီေပါ့။

ဒုတိယႀကိဳး

          လြမ္းတယ္ ေမဇင္။

          ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ သိပ္လြမ္းတယ္။

          ရိုးလွျဖဴဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ကေန ေမဇင့္ကုိ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနတာပါ။ လြမ္းတယ္ဆုိတဲ့ ခံစားမႈတစ္ခုကုိ ေမဇင့္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ရခဲ့တယ္။ အံ့ၾသစရာ ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းသလဲဆုိရင္ ေမဇင္နဲ႔ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေတြ႔ေနရတဲ့ ကာလေတြမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေမဇင့္ကုိ လြမး္ေနခဲ့ဖူးတယ္။ ေမဇင္နဲ႔ နံနက္ပုိင္းေတြ႔ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မနက္ ျပန္ေတြ႔တဲ့အခါ -

          "ညက ေမဇင့္ကုိ လြမ္းလုိက္တာ တအားပဲ"

          လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပတုန္းက ေမဇင္မယုံႏုိင္ဘူးေလ။